Zjawisko zmiany poglądów społeczno – obyczajowo – politycznych wraz z wiekiem zainteresowało mnie jakiś czas temu, kiedy, nie bez zdziwienia, zauważyłam zmiany w tym obszarze u swoich znajomych i przyjaciół. Rzeczywiście – z wiekiem konserwatywnieją.
Nic dziwnego, że elektorat PISu jest starszy niż elektorat PO. Po prostu ludzie wraz z wiekiem przechodzą bardziej na prawą stronę (zanim przejdą w smugę cienia…).
Co gorsza, zauważyłam te zmiany również u siebie.
Przykładowo, kiedyś oceniałam homoseksualizm nieco inaczej niż teraz. Liczyła się dla mnie bardziej perspektywa indywidualna: jeśli komuś do szczęścia potrzeba miłości / seksu z osobą tej samej płci, to wyłącznie sprawa tych osób, a społeczeństwo ma obowiązek zapewnić takiej parze całkowicie identyczne prawa we wszystkich obszarach, jak dziedziczenie czy podatki. Dziś patrzę na problem nieco inaczej. Nie zmieniła się moja perspektywa dostrzegania wartości indywidualnego szczęścia, jednak obecnie w mojej ocenie biorę też pod uwagę inne sprawy:
- brak naturalnych dzieci z takiego związku, co w naszym starzejącym się społeczeństwie będzie stanowić coraz większy problem,
- pełna społeczna akceptacja takiej orientacji seksualnej może prowadzić do niezamierzonego promowania takiej orientacji wśród najmłodszych, dla których staje się to równouprawnioną drogą własnego rozwoju seksualnego,
- obawy moje budzi fakt, że z kulturach niejednokrotnie większe zainteresowanie własną płcią towarzyszyło schyłkowej fazie rozwoju cywilizacyjnego,
- itp., itd.
Zatem, wygląda na to, że ja również konserwatywnieję.
Czy to oznacza, że na starość zasilę szeregi Ojca Rydzyka (wówczas już zapewne ś.p.) i będę wysyłać moją marną emeryturę z I i II filaru na przyszły odpowiednik internetowy Radia Maryja?
Inne tematy w dziale Rozmaitości
