Scenka Nr 1: Wracam z dziećmi ze szkoły, nieopodal na boisku przypominającym orlika, gra dwójka chłopców. Zamiast piłki kopią butelkę plastikową wypełnioną wodą. "Czemu nie gracie w piłkę?" - pytam. "Pieniądze się skończyły. Czekamy na dotację z Unii".
Scenka Nr. 2: Któregoś dnia mijam grupkę pijaczków, którzy siedzą pod budką z piwem i zaliczają browary. "Czemu nie pójdziecie do pracy?" - pytam, aczkolwiek niechętnie, obawiając się o swoje życie lub zdrowie. "Co pan , z Choinki się urwał ? Jak dają pieniądze, to trzeba brać. Naiwniacy chodzą do pracy." Nie wiedząc czemu poczułem się jak naiwniak.
Scenak Nr. 3: Zasłyszane w środowsku lekarskim: "Pani Dyrektor. Kiedy kupimy nowy aparat do zdjęć rentgenowskich? Ten co mamy, robi przebarwienia na skórze". Odpowiedź: po co? Przyjdzie Owsiak i kupi nam co trzeba.
Te trzy scenki prezentują cechę naszego społeczeństwa, polegającą na całkowitej apatii i braku inicjatywy. Unia, państwo, WOŚP przyjdzie i załatwi. I to za darmo!
Taką postawę jak często widzimy w naszym otoczeniu. Klamka od tygodni jest zepsuta na klatce schodowej, na chodniku obok naszego domu jest dziura od wielu miesięcy, nasze dzieci dźwigają kilogramy na swoich plecach do szkoły, a podręczniki są najdroższe w Europie. I oczywiście NIKT NIC NIE ZROBI, oprócz narzekania.
Pytanie retoryczne: dlaczego te chłopaki nie wezmą sie do roboty i nie zarobią sobie na tę piłkę, dlaczego pijaczki nie pójdą do pracy, choćby tej najprostszej, żeby nie robić wstydu rodzinie, dlaczego dyrektorka nie przeorganizuje pracy w szpitalu i zwolni 50% niepotrzebnej administracji, aby mieć więcej na inwestycje?
Odpowiedź oczywista: nic nie robimy, bo inni też nic nie robią. Czujemy się więc zwolnieni od odpowiedzialności.Ten schemat jest widoczny na wszystkich szczeblach drabiny społecznej: począwszy od tych na górze, poprzez klasę średnią i lumpen-inteligencję (cytat zaczerpnięty z prozy poselskiej), a skończywszy na klasie najniższej do której można zaliczyć zarówno tych pijaczków i doktorantów (nie wiem, czy wiesz, ale obie grupy społeczne zarabiają podobnie, choć ta pierwsza efekty swojej pracy widzi od razu, druga czeka na nie ok. 4 lat).
Żadna siła polityczna, po lewej stronie i po prawej stronie nie nawołuje do aktywności i przedsiębiorczości. Zarówno Tuskizm i Pisizm promują państwo socjalne. Do tego jak manna z nieba spadają nam pieniądze, więc trzeba brać.
Na szczęście te czasy rozdawnictwa powoli dobiegają końca i będziemy musieli wziąć się do roboty, czego Wam i sobie życzę!
Apel ciemnogórski: Jak jutro wstaniesz i zobaczysz coś co Cię denerwuje: nie przechodź obok tego obojętnie, działaj, zrób coś, żeby Tobie i Twoim bliskim żyło się lepiej. Nie czekaj na państwo - ono nigdy Ci nie pomoże. DZIAŁAJ!
