Wielcy polscy Żydzi - ku pamięci

Jest kilka zasad moralnych, które zawsze uważałem ze oczywiste i uniwersalne.

Ostatnie wydarzenia w Polsce związane z kontrowersjami ustawy o IPN i konfliktem na tym polu z Izraelem skłaniają mnie do przypomnienia jednej z nich.

Chodzi o nie ocenianie wartości człowieka ze względu na jego przynależność rasową czy narodowościową, lecz tylko i wyłącznie na podstawie jego  indywidualnych czynów i dokonań. Mimo, że jestem początkującym na S24 bloggerem, zdążyłem już osobiście doświadczyć tego, jak bardzo ta etyczna zasada ulega obecnie korozji. Ale mniejsza z tym.

Jako, że w komentarzach bloggerów na S24 dominuje narracja piętnująca rozmaite, prawdziwe lub wydumane żydowskie podłości, sięgające czasów wojny i przedwojnia, dla równowagi pozwolę sobie wspomnieć o pozytywnym wkładzie Żydów w rozwój kulturalny młodej polskiej państwowości w XX leciu międzywojennym.

Wymienię tu szereg nazwisk przedwojennych polskich twórców pochodzenia żydowskiego, które nie wymagają w zasadzie komentarza:

Jan Kiepura, Gustaw Henryk Grudziński , Jan Brzechwa, Krzysztof Kamil Baczyński, Julian Tuwim, Bolesław Leśmian, Anatol Stern,  Bruno Schulz, Mieczysław Jastrun i Józef Wittlin, Tadeusz Peiper, Leopold Lewin, Bruno Winawer, Bruno Jasieński, Aleksander Wat, Julian Stryjkowski, Roman Brandstaetter, Antoni Słonimski.

Do ludzi kultury należałoby dodać jeszcze wybitnych prawników, architektów, lekarzy i naukowców, nie wspominając o przedsiębiorcach i ekonomistach.

Profesje inteligenckie przed wojną sprawowało ponad 15% wszystkich zawodowo czynnych Żydów, co w tym czasie było proporcją niespotykaną.

Zdecydowana większość żydowskiej inteligencji była prawdziwymi polskimi patriotami.

W kampanii wrześniowej do walki stanęło ok.100 000 żołnierzy żydowskiego pochodzenia.

Warto przytoczyć fragment tekstu pt. "My Żydzi polscy"  Juliana Tuwima, które mogą stanowić swoistą puentę tej notki:

Jestem Polakiem bo tak mi się podoba i to moja ściśle prywatna sprawa, z której nikomu nie mam zamiaru zdawać relacji, ani  wyjaśniać jej, tłumaczyć, uzasadniać. Nie dzielę Polaków na "rodowitych" i "nierodowitych", pozostawiając to rodowitym i nierodowitym rasistom, rodzimym i nierodzimym hitlerowcom.  Dzielę Polaków, jak Żydów i jak inne narody, na mądrych i głupich, uczciwych i złodziei, inteligentnych i tępych, interesujących i nudnych, krzywdzonych i krzywdzących, gentelmenów i nie-gentelmenów etc.

I dalej szczególnie piękne słowa:

Polak - bo się w Polsce urodziłem, wzrosłem, wychowałem,nauczyłem; bo w Polsce byłem szczęśliwy i nieszczęśliwy; bo z wygnania chcę koniecznie wrócić do Polski, choćby mi gdzie indziej rajskie rozkosze zapewniano.

Polak - bo dla czułego przesądu, którego żadną racją ani logiką nie potrafię wytłumaczyć, pragnę, aby mnie po śmierci wchłonęła i wessała ziemia polska, nie żadna inna.

Polak - bo mi tak w domu rodzicielskim po polsku powiedziano; bo mnie tam polską mową od niemowlęctwa karmiono; bo mnie matka uczyła polskich wierszy i piosenek; bo gdy przyszedł pierwszy

wstrząs poezji, to wyładował się polskimi słowami; bo to co w  życiu stało się najważniejsze - twórczość poetycka - jest nie do

pomyślenia w żadnym innym języku, choćbym nim jak najbieglej mówił.

Polak - bo po polsku spowiadałem się z niepokojów pierwszej miłości i po polsku bełkotałem o jej szczęściu i burzach.

Polak dlatego także, że brzoza i wierzba są mi bliższe niż palma i cytrus, a Mickiewicz i Chopin drożsi niż Szekspir i  Bethoven.

Drożsi dla powodów, których znowu żadną racją nie potrafię uzasadnić."

Na zakończenie ciekawostka:

"Żydzi w okresie swej emancypacji (która rozpoczęła się pod koniec XVIII wieku) stali się grupą etniczną i religijną odnoszącą największe sukcesy w dziedzinie nauki oraz sztuki. I pozostali nią do dziś - świadczy o tym choćby liczba przyznanych im Nagród Nobla: "W pierwszej połowie XX wieku, mimo powszechnej dyskryminacji społecznej Żydów w całym świecie zachodnim, mimo cofnięcia niektórych praw i mimo Holocaustu, Żydzi zdobyli 14 proc. Nagród Nobla z literatury, chemii, fizyki i medycyny/fizjologii. W drugiej połowie stulecia, kiedy Noble zaczęto przyznawać ludziom z całego świata, odsetek ten wzrósł do 29 proc. Dziś kształtuje się na poziomie 32 proc. To imponujące, zważywszy że Żydzi stanowią około 0,2 proc. ludności świata".

Charles Murray-politolog amerykański.