Oda do Spalonej Tęczy

To wielkie zaniedbanie poetów, że nie powstał jeszcze żaden wierdz ku czci Spalonej Tęczy. Postanowiłem wyręczyc potetów, najlepiej jak potrafię...

 

Oda do Spalonej Tęczy

 

Ktokolwiek będzie nadwiślańskiej stronie

Kwiatów niech zbierze naręcze

Głowę pochyli w kornym ukłonie

I uczci Spaloną Tęczę

 

Tęczę, co łuną rozlała się krwawą

W czarne zmieniła się zgliszcza

Tęczę, co nowy duch nad Warszawą

I nowe niesie bożyszcza

 

Niech się kwiatami zabliźni blizna

Choć dusza krwawi i jęczy

I niechaj zbędna nam już ojczyzna

Tysiącem rozbłyśnie tęczy

 

Tylko nie pomyl się przyjacielu

Kwiaty składając ukradkiem

Byś przed kościołem, przy Zbawicielu

Się nie przeżegnał przypadkiem...