Poza wieloma powodami politycznymi, o sensowność, których toczą się zażarte polemiki, jest jeden powód, który jest raczej przemilczany albo niedopowiedziany.
Jako dziesięcioletni wówczas świadek (wścibski chłopak, który wszystko chce widzieć i wszystko co się da podsłuchuje) muszę zabrać głos ponieważ ludzie krytykujący sensowność PW nie mają pojęcia o realiach życia w okupowanej Warszawie.
Okupant stosował niesamowity terror na cywilnych mieszkańcach nie wyłączając starców, kobiety i dzieci. Wychodząc z mieszkania na miasto nie wiadomo było czy się wróci. Okupant stosował łapanki uliczne zamykając ulicę lub jej część samochodami (tzw. budami) i obstawiając bramy. Wygarniętych ludzi kierowano na Pawiak, jako zakładników do ulicznych rozstrzeliwań za akcje Ruchu Oporu. W najlepszym wypadku wywożono tych ludzi na roboty do Niemiec. Takie same akcje łapanki stosowano zatrzymując przepełniony tramwaj i wygarniając ludzi do podstawionych samochodów.
Bywało tak, że kiedy szedłem z ojcem ulicą, nagle za zakrętem ojciec zasłania mi ręką oczy bym nie widział stosu trupów, których rozstrzelano jako zakładników. Krew z tego stosu wyciekała do pobliskiego rynsztoku. Nigdy nie zapomnę tego widoku.Trzeba tu dodać, że tego stosu trupów nie pozwolono sprzątnąć przez kilka dni dla uzyskania odpowiedniego efektu.
Tak samo nie zapomnę widoku rzędu powieszonych zakładników zwisających z balkonów na ul. Nowy Świat, których ciał nie pozwolono zdjąć przez kilka dni.
W tych warunkach PW to była walka o honor, żeby nie dać się prowadzić na rzeź jak bezrozumne bydło. Może krytykanci PW to zrozumieją. Do tej walki o honor rwała się patriotyczna młodzież i rozumieli to również mieszkańcy Warszawy.
