Nikt nie zakwestionuje, że Europa i Polska wyrosły na silnym gruncie wiary chrześcijańskiej, a zarazem wiele osiągnięć i ruchów cywilizacyjnych była ateistyczna lub chociaż sceptyczna do tej powszechnie wyznawanej religii. Europa ma także na sumieniu wiele istnień w wyniku wojen religijnych, ale nie ma co się oszukiwać, że specjalnie więcej, niż jest ofiar wojen i podbojów w celach bardziej przyziemnych. Skoro historia jest, jaka jest, ale współcześnie nie do końca przystaje do oczekiwań większości Europejczyków, czas na zmiany i wypracowanie nowej koncepcji, która byłaby do zaakceptowania przez obie strony nierozumiejących się, a tak podobnych do siebie moralnie współmieszkańców. Różnice są w detalach i indywidualnych preferencjach, poglądach, zawierzeniach, ale korzeń jest wspólny i możliwy do prostego zdefiniowania. Dopiero po określeniu wspólnych idei i pozostawieniu marginesu na swobodę w detalach możemy zacząć organizować spójną grupę skupiającą się na budowaniu i wspólnym działaniu, a nie wzajemnym zwalczaniu się jej skrzydeł.
Jako szkielet powinien wystarczyć wypróbowany przez wieki dekalog, ale skoro ma być wspólny także osobom z poza kościoła, musy być wyrugowany z treści religijnych i zbyt ideologicznych.
Pierwsze 4 punkty są zatem zdecydowanie sporne, a przynajmniej do poważnej do korekty, dodatkowo nie wystarczająco ważne, by być na początku, natomiast reszta zbyt niejasna, niedopowiedziana lub nie ujmująca wszystkich współczesnych problemów, ale przede wszystkim nie przystająca do faktycznego stanu naszych czynów i moralności. Zatem proponuję taką kolejność i brzmienie:
1. Miłuj innego człowieka, jak siebie samego, ponieważ jest z tego samego korzenia i Tobie podobny, jedynie w innych warunkach ukształtowany. Zabiegaj czynami o wybaczenie swoich win oraz wybaczaj innym błędy, by nie doprowadzać do nakręcania spirali nienawiści, mściwości i nieporozumienia.
2. Nie odbieraj życia i zdrowia innym ludziom, chyba że nie ma innego sposobu by uchronić bardziej prawe inne ludzkie życie.
3. Nie gwałć ciała, ani umysłu bliźniego niezależnie od jego różnic płci, wiary, rasy, pochodzenia itp.
4. Nie odbieraj własności, praw, reputacji i godności innego człowieka bez pewności, że pochodzą z przestępstwa lub mają być w tym celu użyte.
5. Nie kreuj ani nie powielaj informacji, które są fałszywe lub nierzetelne, a mogą krzywdzić innych.
6. Nie pożądaj osoby będącej z kimś innym w stałym związku, ani osoby nieletniej bez błogosławieństwa jej opiekunów lub wbrew prawu kraju, w którym żyje.
7. Nie zazdrość chorobliwie cudzego majątku, pozycji, sukcesów, prezencji, talentów i innych przymiotów, bo możesz nie znać wszystkich kosztów i wyrzeczeń, jakie ponieść musiała ona lub jej darczyńca oraz jakich trudów i umiejętności wymaga utrzymanie ich w rozkwicie.
8. Szanuj swoich rodziców, opiekunów, krewnych, kraj pochodzenia i tradycje, bo jesteś ich częścią i reprezentantem, oraz przeznacz przynajmniej jeden dzień w tygodniu na uczczenie tego, co się już posiada poprzez odpoczynek, refleksję i kontakt z bliźnimi.
9. Nie zwalczaj dogmatami i swoimi wierzeniami innych wierzeń lub świętości, bo każdy ma prawo dowolnego wyznania, a krytykuj tylko z dobrymi intencjami i wyczuciem, by nie poniżyć ani nie urazić.
10. Nie oferuj innym porad, usług, pracy i dóbr, jeśli nie są świadomi ich pełnego kosztu i konsekwencji, albo gdy w dłuższej perspektywie z dużym prawdopodobieństwem mogą być dla nich szkodliwe lub nieopłacalne.
Liczę na sugestie w celu lepszego doprecyzowania nowego dekalogu, jeśli komuś wyda się nie najlepiej sformułowany, pomijający ważne kwestie lub popadający gdzieś za bardzo w jakąś konkretną skrajną ideologię nie do zaakceptowania przez inne grupy. Może wypracowanie wspólnego stanowiska ułatwi tolerowanie się i rozumienie podobnym moralnie i kulturowo ludziom niezależnie od wiary i przekonań.
Forma zakazów została przejęta z dekalogu, ale podejrzewam, że forma nakazów, mogła by być bardziej pozytywna.
