Do widzenia

Na przełomie XIX i XX wieku francuscy futuryści snuli wizje, jak będzie wyglądał świat po 2000 roku. Trzeba przyznać, że wyszły im całkiem ciekawie. W jednych z wielu przewidywań twierdzili, że np. roboty będą sprzątać dom, albo zajmować się fryzjerstwem. Pytanie: jak te pomysły wyszły w konfrontacji z rzeczywistością? Co najmniej dobrze.

Zacznijmy od sprzątania – już teraz są roboty – odkurzacze, które samodzielnie zrobią porządek w pomieszczeniu. Jakby tego było mało, Japończycy opracowali roboty – gosposie, mogące pozmywać naczynia, zadbać o porządek, podać do stołu, gotować itp.

Co się tyczy fryzjerstwa, to jeszcze nie wymyślono maszyn zajmujących się samodzielnym strzyżeniem ( no chyba że ktoś ma na myśli maszynki do obcinania włosów), lecz już są tego zaczątki. Panasonic zbudował robota, mogącego myć włosy ludziom nie mogących wykonać tej czynności samemu.

Pójdźmy jeszcze dalej w sferze usług. Za pomocą specjalnych humanoidów można dopatrywać domu podczas swojej nieobecności. W japońskich szpitalach i domach pomocy już testuje się roboty opiekujące się pacjentami.

I tu powstaje dylemat: czy jesteśmy u progu rewolucji w dziedzinie usług na podobną skalę, jaka miałem miejsce np. w przemyśle? Powolne wypieranie z nich ludzi na rzecz maszyn? Początek masowego wdrażania do życia publicznego, społecznego, a nawet domowego robotów? Wszystko na to wskazuje, że tak.

A co będzie, gdy osiągną one stopień świadomości podobny do człowieka? Czy trzeba wtedy traktować je jako ,, żywego’’ pracownika, dawać mu prawa, przywileje pracownicze? Czy wciąż uważać za bezduszny, mechaniczny sprzęt? I znów technika rodzi kolejne dylematy, gdy przywodzi powiew innowacyjności.