W salonie, wiadomo,emocje trzeba trzymać na wodzy ale nie zawsze się udaje...Właściwie nie wiem, dlaczego ta wiadomość tak mnie dotknęła, bo w dyskursie sieciowym szybko zniknęła .Sama sobie próbuję wytłumaczyć, że to może mój wiek i przywiązanie do pojęć tak archaicznych jak "świątynie sztuki" spowodowało tak silne poczucie dyskomfortu, zdumienia i obrzydzenia. Wiem, były już spektakle teatralne, obrażające uczucia religijne i zwykłą przyzwoitość .Jako wydarzenia przemijające, nie ranią tak dotkliwie jak to, co ceremonialnie umieszczono w foyer Teatru Dramatycznego...Pierwsze skojarzenie to obraz złotego cielca a ten wiadomo, wymagał hołdów i podobno, sakralnego seksu... Ale nie tylko : oto teatr, miejsce,w którym nawet dzisiaj spodziewamy się słów niepokojących, pobudzających myślenie, zamiast greckich masek zafundowano widzom element żeńskiej anatomii....Nowa pani dyrektor teatru nie obawia się ostracyzmu w środowisku ani wśród widzów .Widocznie uznała, że już w tym momencie można sobie pozwolić na tak jasną deklarację...pytanie, czego ? wartości, języka, kręgu zainteresowań...Ale może dobrze się stało; w ten sposób Teatr Dramatyczny zaprasza określoną publiczność, a więc będzie bez zaskoczeń i oburzenia...Trochę jednak mnie martwi perspektywa, że znajdą się naśladowcy tej pani i w kolejnym teatrze ktoś wyrazi swój manifest artystyczny, sięgając tym razem do męskiej anatomii...
