Mimo globalnego ocieplenia góra lodowa plag akademickich się nie topi ! Już na samym początku roku akademickiego pokazał się wierzchołek tej góry który – jak się okazuje – jest zbudowany z plagi plagiatów i to największego kalibru, bo rektorskich/profesorskich. Na tym wierzchołku pokazała się postać w todze i z gronostajem, którą personifikował nowo wybrany rektor Uniwersytetu Gdańskiego, profesor ‚podwórkowy’ – Jerzy Gwizdała, który przez naszych doskonałych profesorów (CK/Rada Doskonałości Naukowej) został wcześniej skierowany do nominacji na profesora prezydenckiego. Znaleźć się na samym wierzchołku kariery akademickiej to zaszczyt niebywały, z tym że ten wierzchołek okazał się czubkiem kompromitacji, bo w ramach walki z globalnym zjawiskiem plagi plagiatów niedoszły profesor ‚belwederski’ i świeżo demokratycznie wybrany rektor został zidentyfikowany jako pospolity oszust. Ze słowami – ‚jestem niewinny’, zdjął jednak gronostaja i nim na dobre zaczął być rektorem, już przestał nim być. I kto go namierzył na samym szczycie góry lodowej plag akademickich ? Otóż nie doskonali nasi profesorowie z nader licznych ciał selekcyjnych, nominacyjnych, degradacyjnych, etycznych, dobro-obyczajowych, lecz główny łowczy plagiatów polskich – Marek Wroński, strzelec niemal wyborowy, który na swym koncie ma niejednego miłośnika cudzych tekstów sygnowanych swoim nazwiskiem, na drodze do osiągnięcia szczytów nieuczciwości naukowej.
Rektor, który przeszedł przez sito rozmaitych komisji ‚doskonałych‚, przez demokratyczne sito elektorów w wyborach na rektora, mimo że najlepszy z najlepszych, został zidentyfikowany jako oszust przez – rzec można – policjanta akademickiego i to obywatelskiego, a nie ministerialnego. Nie ma wątpliwości, że mimo kwalifikacji strzeleckich sam Marek Wroński nie odstrzeli wszystkich szkodników akademickich, tym bardziej, że wyspecjalizował się w domenie plagiatowej, gdy góra lodowa nieuczciwości akademickiej ma nader złożoną budowę, a zapewne ok. 90% jej masy, i to fundamentalnej, podobnie jak naturalnych gór lodowych, nie jest ujawniona.
Ta góra lodowa zanurzona jest w akademickiej brudnej wodzie, a nawet bagnie, a to co ponad poziom wystaje, jest osłaniane togami i gronostajami, i to tak dokładnie, że tylko sam wierzchołek czasem się ukazuje spod przetartej/ rozdartej togi ochronnej.
Komunizm podobno został obalony, ale brak poszanowania własności – i to szczególnie intelektualnej – pozostał. Prawa nabyte do braku jej poszanowania ?
Ale plagiaty to niejedyna plaga. Na samym wejściu do świata akademickiego spotka nas plaga ustawianych konkursów na etaty, o których wszyscy wiedzą i traktują je jako standard. Włosi ścigają takie ustawianie prokuratorsko, a u nas to niemal fundament patologicznego systemu – rzec można, dolne partie góry lodowej skrytej pod powierzchnią .
Nie mniej ważną plagą jest nepotyzm, otaczany niemal czcią i uwielbieniem, bo przecież rodzina jest najważniejsza, szczególnie w nauce, o czym świadczy choćby Nobel Marii i Piotra Curie. Ale nepotyzm mamy od lat, a nowych Nobli jak nie było, tak nie ma. Ponadto mamy chów wsobny, od studenta do rektora na tej samej uczelni. Jak się przekracza progi uczelni na egzamin wstępny, to się je opuszcza na egzamin ostateczny. Rzecz jasna jak się jest komponentem układu akademickiego a nie zagrożeniem dla jego istnienia. Recenzji merytorycznych niemal brak, jeśli są krytyczne, to na ogół o zabarwieniu personalnym, bo lansować trzeba swoich, a konkurentów do wejścia do kasty trzeba powycinać zawczasu.
Powszechny mobbing akademicki ma szanse na ograniczenie jedynie dzięki pandemii, bo trzeba utrzymywać dystans, ale jak pandemia się skończy, to może powrócić z większym natężeniem. To tylko przykłady plag akademickich. Wymienić wszystkie w krótkim felietonie nie sposób, ale trzeba zauważyć, że góra lodowa plag akademickich nie tylko się nie topi, lecz wręcz zwiększa swoje gabaryty. Globalnego ocieplenia w domenie akademickiej nie widać. Piszę o tym od lat i wreszcie ten stan rzeczy dochodzi do społeczności upadających intelektualnie i moralnie uczelni. Jednak petycję w sprawie nieuczciwości naukowej po ukazaniu się rektora UG na wierzchołku góry lodowej jak dotąd podpisało niespełna 200 osób, a więc mniej więcej jedna osoba na tysiąc zatrudnionych na etatach naukowych. Zatem droga do osiągnięcia przyzwoitości akademickiej jest bardzo daleka. Zobaczymy, czy decyzje nowego ministra będą zmierzały do skrócenia tej drogi.
Tekst wydrukowany w tygodniku Gazeta Polska 47 z 18 listopada 2020 r.
