Przepiękne są mazurki Chopina nagrane przez Vladimira Horowitza na archiwalnej płycie "Horowitz plays Chopin" (Columbia), częściowo jako nagrania "na żywo" z koncertów. Horowitz miał do mazurków Chopina stosunek szczególny, grał je z wyjątkową czułością, śpiewnie, urokliwie, z finezyjnym podkreśleniem tanecznej skoczności właściwej polskim mazurkom. Rewelacyjne, wysmakowane wykonanie. Horowitz zauważył, że w niektórych mazurkach (np. op. 30 nr 3) występują frazy "męskie", silne i zadziorne, oraz frazy "kobiece", subtelne, zwiewne i delikatne. Stary mistrz pokazał jak je grać. Ta muzyka nie jest nachalna ani cukierkowa, nie epatuje prymitywną doskonałością techniczną, ale jest pełna prawdziwie dojrzałego artyzmu. Świetna płyta, im dłużej się jej słucha, tym trudniej się od niej oderwać. Spokój, słodycz i zachwyt w sercu.
Inne tematy w dziale Kultura
