Pani Mitsuko Uchida to powszechnie znana i sławna pianistka, specjalizująca się w muzyce Mozarta. Jak niemal wszystkie pianistki i pianiści z krajów Dalekiego Wschodu, wyróżnia się fenomenalną techniką. Nie tworzy jednak ‘widowisk' fortepianowych, aby epatować słuchaczy błyskotliwą techniką. To, co uderza słuchaczy, to jest niesłychana, chciałoby się rzec, ‘japońska' subtelność i wysublimowana delikatność gry. Romantyzm. Potrafi mistrzowsko zwalniać tempa i tworzyć w grze niesamowite suspensy - chwile wstrzymania - gdy rzeczywiście wstrzymuje się oddech, aby nie uronić nic z uroku tego przekazu, tej informacji zakodowanej w ciszy.
Nie mniej wybitna jest jej charyzma: szlachetność i równowaga wewnętrzna - co widzi się w nagraniach wizualnych, m.in. w YouTube. Wiele szczegółowych informacji znajdziemy w Wikipedii.
Dostępny jest zbiór 23 koncertów fortepianowych Mozarta, które pani Uchida nagrała z towarzyszeniem ‘English Chamber Orchestra' pod dyrekcją Jeffreya Tate. W pudełku jest 8 płyt CD doskonale nagranych przez Philipsa. Jak szkatułka ze szlachetnymi klejnotami.
W nagraniu Koncertu nr 13 (K415) można wyczuć szopenowskie klimaty (MU zdobyła drugie miejsce w warszawskim Konkursie Szopenowskim w 1970 roku). Bardzo dobre słuchanie na wieczór przy świecach. Także w aucie, zwłaszcza gdy stoi się w korkach. Posłuchajmy tego koncertu.
Część pierwsza: Allegro.
Część druga: Andante.
Część trzecia: Allegro.
W obecnym świecie, pełnym pośpiechu i nacisku mediów, zachłyśniętym technologią, ta muzyka przynosi spokój i ulgę. Pozwala przystanąć, nabrać dystansu, rezerwy. Odczuć piękno zawarte w spokoju.
Ciekawe teksty i muzykę Mozarta znajdziemy też na
świetnej stronie miłośnika bluesa i klasyki w Salonie. Obecnie jest tam omówienie Koncertu klarnetowego A-dur. Wybitnie urokliwe
Adagio.
*****************
Wielbicielem Mozarta jest Eric-Emmanuel Schmitt, francuski dramaturg i powieściopisarz. Niedawno ukazało się w Polsce tłumaczenie jego książeczki „Moje życie z Mozartem" w przekładzie Jana Marii Kłoczowskiego (Wydawnictwo „Znak", 2008). Bardzo osobiste wynurzenia, nasycone głębokim humanizmem. Do tomiku dołączona jest płyta CD z fragmentami dzieł Mozarta, szczególnie ulubionymi przez autora. W tekście znajdują się odpowiednie odnośniki. Piękna lektura.
Fragment ze stron 53-54:
Adagio z Koncertu skrzypcowego nr 3 G-dur (Takako Nishizaki, Capella Istropolitana, Stephen Gunzenhauser)
... Orkiestra zaczyna grać temat tak, jakby ktoś odkasływał przed śpiewem, jakby na próbę, dla zabawy. Na razie nie zapowiada się nic wielkiego. I wtedy na scenę łagodnie, niemal z wahaniem wchodzą skrzypce. Kilka lekkich nut, skrzydła na strunach i raptem śpiew, zdecydowany, wibrujący, wzruszający, donośny i delikatny zarazem. W głowie mi się kręci i za chwilę wszystko już jasne. Słyszę nie instrument, ale wibrującą duszę. Głos dziecka brzmi głośniej niż tumult świata. To ona. Kobieta, którą kochałem, wraca do mnie z pełną tkliwości twarzą i jasnymi oczyma. Patrzy na mnie z czułością. Znów jesteśmy razem.
Wysoki, szeroki śpiew skrzypiec - niczym najpiękniejszy z jej uśmiechów - unosi się i wzlatuje coraz wyżej i wyżej...
*******************
Inne tematy w dziale Kultura
