Księga I.

KSIĘGA I — GENEZA NICOŚCI

—

Na początku była cisza,

a w ciszy — pytanie bez ust.

Nie było światła, nie było drogi,

tylko bezkres, co oddychał pustką.

—

Zamiast stworzenia — zapomnienie.

Zamiast początku — miejsce,

które nigdy nie chciało powstać.

—

I wtedy narodził się człowiek:

nie z woli, nie z sensu,

lecz jak iskra,

co przypadkiem wypadła z dłoni kosmosu.

—

Kosmos się nie obejrzał.

Człowiek zaczął iść.

—

Karol Badziąg 

15.11.2025