Bezsens życia…cz.6

Bezsens życia…

część szósta 

—

I. Litania Upadku

Oto noc, która nie ma początku,

i ziemia, która dawno straciła grunt.

Oto człowiek, co stoi na progu,

choć nie wie już, czy to próg — czy trumny bunt.

—-

Nie ma światła.

Nie ma drogi.

Jest tylko wiatr bez twarzy,

co szepcze w pustych progach:

„Człowieku, nic się nie wydarzy.”

—

Każdy krok odbija się w próżni,

jakby echo było jedyną pamięcią świata.

A świat — zwęglony, pozbawiony duszy —

przypomina pustkowie bez imion, bez brata.

—

Karol Badziąg 

18.11.2025