Im bliżej wyborów, tym narasta swoiste podniecenie tych, dla których to sprawa życia. Życia wygodnego i bogatego. Porażki nie są wkalkulowane, więc gdy obietnice są już niewystarczające i mało chwytliwe, czas na uśmiechy, poklepywania, żarciki. Sondaże stoją w miejscu, więc naturalnym zjawiskiem stało się owo uczucie czułości. Trzeba elektorat jakoś zbajerować, dać mu poczucie miłości, oddania, wręcz zakochania. Nic nie kosztuje, ale może pomóc. No, z tym, że nic nie kosztuje to oczywiście przesada, bo jak widać na załączonych w mediach obrazkach, uśmiech jest nienaturalny, pogardliwy, bywa ironiczny. Takim przykładem jest kolekcjonerka broszek. Jej uśmiech, a raczej grymas świadczy raczej o tym, że robi to bo musi, stwarza pozory ciepła i serdeczności, a tak naprawdę jest w niej pogarda i lekceważenie. Trzeba przypomnieć jej zachowanie po utracie stanowiska premiera, gdzie aż do ogłoszenia o jej starcie do europarlamentu, ignorowała i lekceważyła wszystko i wszystkich. Była bezczelna i ordynarna. Nadymana jak balon i próżna. Lekceważenie swojego stanowiska i swoista łaska, że w ogóle jest i po co.
Wybory mają swoje reguły i zasady. Wszystko jest możliwe i nierealne. Bywają rzeczy absurdalne i całkowicie oderwane od rzeczywistości. To są prawa już dawno nabyte i każde odstępstwo nie wróży sukcesu. Trzeba naobiecywać, pomniejsze rzeczy spełnić, uśmiechem oblepiać wyborców. Nie licząc tak naprawdę jaki to jest odbiorca, ważne żeby w swojej pustocie zagłosował. Wyborca jest tylko rzeczą, maszynką do głosowania, która coś tam dostanie w łaskawości od wybieranego. Deal i nic więcej. Inną sprawa jest też to, że ten sam głupi wyborca, któremu coś obiecano a nie zostało to spełnione, wybacza i zapomina przez cztery lata. Jest naiwny i bezczelny w swoim naiwnym myśleniu, że nastąpi poprawa i w następnych wyborach nie zostanie oszukany. I tutaj panuje solidarność wszystkich polityków. Dla zwycięstwa zrobia, powiedzą, obiecają wszystko. Liczy się totalna wygrana i nic więcej.
