Zjednoczone Browary Warszawskie pod firmą „Haberbusch i Schiele” SA

W 1846 r. Błażej Haberbusch i Konstanty Schiele nabyli w drodze licytacji browar spółki „Schöffer i Glimpf”. Zakup współfinansował ich teść, piekarz, Henryk Klawe. Powstała w ten sposób spółka rodzinna Haberbusch, Schiele i Klawe. Ten ostatni wycofał się w 1865 r., natomiast pozostali przekazali udziały swoim dzieciom, a te w 1898 r. przekształciły zakład w Towarzystwo Akcyjne Browaru Parowego i Fabryki Sztucznego Lodu pod firmą „Haberbusch i Schiele” z siedzibą w Warszawie przy ul. Krochmalnej 59, z kapitałem w wysokości 1 500 000 rubli.

Wybuch I wojny światowej spowodował ogromne straty w zakładach. W 1921 r. powstała Spółka Zjednoczonych Browarów Warszawskich „Haberbusch i Schiele”, której udziałowcami zostali: członkowie rodziny Haberbusch, Edward Schiele, Tadeusz Lampe, Wacław Czarkowski, Henryk Oppenheim, Karol Machlejd, Witold Bogusławski, Jan Patzer i Seweryn Jung. Do jej zakładów należały: browar, słodownia, fabryka wódek i likierów, fabryka wód owocowych i fabryka sztucznego lodu. Spółka posiadała wówczas 278 000 łokci kw. zabudowanej powierzchni w Warszawie, a oprócz tego nieruchomości w Białymstoku, Kaliszu oraz Łodzi. Jej tabor składał się z 30 własnych wagonów-chłodni, 25 samochodów ciężarowych i ok. 100 koni.

W 1926 r. kapitał Spółki wynosił 12 000 000 zł, podzielony na 120 000 akcji o wartości nominalnej 100 zł. Spółka była notowana na giełdzie warszawskiej. Wypłacała dywidendę – od 11% w 1929 r., malejącą systematycznie do 2% w 1936 r. W 1936 r. zatrudnienie w zakładach Spółki wynosiło 460 osób, a produkcja 250 000 hl.