Czy warto harować na dwa etaty, żeby móc się utrzymać?

Mam naprawdę niezłą pracę. Niezłą, czyli jaką? Ano, szalenie prostą (nawet małpa potrafiłaby ją wykonywać) plus dowolne godziny roboty (sama decyduję, ile pracuję). Minusem jest pensja, ale to chyba oczywiste, że za takie coś należy się minimalna. Zwykle nie pracuję dużo, ot, tyle, ile dam radę. Czy mam zatem prawo narzekać, że nie zdołałabym utrzymać siebie i dziecka z dwóch trzecich najniższej krajowej? Chyba nie. Gdybym pracowała w pełnym wymiarze godzin, może byłoby to możliwe. Rzecz w tym, że mamy jeszcze długi, kredyty i pożyczki.

Nie jestem w tym odosobniona. Mnóstwo Polaków żyje od pierwszego do pierwszego (względnie – dziesiątego). Branie zapomóg, chwilówek, zadłużanie się – jest na porządku dziennym. Czy da się w tym kraju utrzymać z jednej pensji całe gospodarstwo domowe? Czy Wam się to udaje?