W komedii Barei „Poszukiwany poszukiwana” Mieczysław Czechowicz grał „profesora” badającego „zawartość cukru w cukrze”. Ja będę tu badał zawartość prawicowości w tekstach prawicowych publicystów.
Oczywiście przede wszystkim interesować mnie będą poglądy gospodarcze i społeczno-obyczajowe. Ale nie tylko. Równie ważny będzie sposób argumentowania. Umiejętność rzetelnego streszczenia cudzych poglądów, kultura dyskusji, dobór argumentów. A także poziom intelektualny typowego prawicowego blogera, w tym biegłość w posługiwaniu się językiem ojczystym.
Psychologowie społeczni mają wypracowane metody identyfikowania przywódców grupowych za pomocą trzech prostych pytań. 1. Kogo z grupy zapytał(a)byś o nieznane ci słowo? 2. Kogo z grupy poprosił(a)byś o pożyczenie pieniędzy 3. Z kim z grupy pojechał(a)byś na wakacje?
Ja na podstawie tego, co piszą prawicowi blogerzy, będę próbował odpowiedzieć sobie na pytanie, czy chciałbym, żeby Rafał A. Ziemkiewicz tłumaczył mi, co to jest patriotyzm? Czy chciałbym od Bronisława Wildsteina uczyć się dziennikarskiej rzetelności? Czy chciałbym z Toyahem, Zagłobą albo Witoldem Gadowskim spędzić dwa tygodnie sam na sam?
I czy systematyczna lektura ich tekstów rozwinie mnie intelektualnie i językowo, dostarczy pozytywnych wrażeń estetycznych. Czy sprawi, że stanę się mądrzejszy i lepszy? Czy moi bliscy i znajomi dostrzegą we mnie jakąś zmianę, która ich zaciekawi i ucieszy na tyle, że zapragną poznać przyczynę tej nagłej przemiany?
Inne tematy w dziale Polityka
