Jak Michnik polował na tygrysy w Mandżurii

 

Zaniepokojona, ponieważ "genialny strateg" od socjotechniki ciągle stanowi dla wielu wysoki autorytet i dlatego uchodzi za politycznego gracza.  Tzw.  "lewica laicka",  którą dziś stanowi sojusz b. komunistów z częścią prominentnych działaczy podziemia z okresu PRL, zapowiedziała ofensywę na okolice maja, miałam nadzieję więc, że Michnik wykłapie co niego z ich strategii.

 

Nic z tego. Skończyło się jak w anegdocie o  dziadku: Michnik po raz kolejny wystękał mantrę: "Tylko nie PiS"  i nic poza tym. Jego propagandowym didaskaliom uwagi poświęcać nie będę, bo na przesiewanie przez sito wodnistego kleiku  firmy "Bla bla bla" szkoda czasu i wysiłku. 

 

Wypadałoby jednak w tym momencie skonfrontować ten tekst z innymi, które ostatnio pojawiły się w GW, sygnalizujacymi  niby to pojednawcze tony pod adresem  "ludu smoleńskiego". 

 

Niepotrzebnie ten i ów triumfalnie wywnioskowali z nich, że "zaczynają się z nami liczyć". To tylko pedagogiczna metoda wysłuchania nieznośnego bachora w celu spacyfikowania go i obezwładnienia. 

 

Tak Jacek Kuroń traktował swoich małoletnich podopiecznych: dawał im się wygadać, aby mieli wrażenie, że ich głos ma znaczenie. Podbechtana emocjonalnie młodzież jadła mu potem z ręki. Szczególnie u Milewicz słychać wyraźnie paternalistyczny ton dorosłego, który "wie lepiej". A co wie - wyraził Michnik: 

 

- Byle nie PiS!

 

Odebrać  PiSowi  ten, w sumie dobry, ale mocno durnowaty i  ogłupiony przez Kaczyńskiego, "smoleński lud". 

 

Bardzo to rozpaczliwe, aż żałosne -  niczym  finisz dziadka. Wypadałoby dyskretnie przemilczeć, ale dziadek sam się wygadał. 

 

Kto anegdoty nie zna, znajdzie ją tutaj:

 

 

Kaśka

 

http://wyborcza.pl/1,86116,11535143,Osmieszanie_Polski.html