"Niech na całym świecie wojna, (...) byle polska wieś spokojna”

Od dwudziestu z górą lat polski budżet ratowany jest pożyczkami. Część z nich to obligacje skarbu państwa i te wykazywane są jako dług Polski, jednak znacząca większość kredytów przesuwana jest poza budżet uchwalany przez parlament. I tak dług ZUSu wobec przyszłych emerytów stanowi przeszło 2 biliony złotych (wobec około ośmiuset miliardów złotych długu przypisanego bezpośrednio państwu, przypomnę). A są jeszcze do zwrotu pożyczki bardzo wielu podmiotów, którym nie wystarcza przydzielanych środków z budżetu państwa i dochodów własnych (np. szpitale, czy samorządy). Dług łączny idzie zatem w biliony, a to przekracza nie tylko możliwości dochodowe państwa polskiego, ale i wartość jego majątku. De facto jesteśmy więc bankrutem i na nic zaklinanie rzeczywistości przez mistrzów polityczno-finansowej ściemy ostatniego dwudziestolecia. Balcerowicz jakieś trzy lata temu i jeszcze do niedawna Rostowski zapewniali Polaków, że kryzys nam nie grozi, aż tu nagle Balcerowicz wystawił"zegar długu" w Warszawie, a dziś Rostowski w Brukseli oznajmił, że trzeba zwiewać do Ameryki.

Co się zmieniło, dlaczego ci czarodzieje nagle zmienili zdanie na temat kondycji finansowej naszego państwa?

Moim zdaniem rzecz jest prosta, panie dziejku. Stojący za "guru" Balcerowiczem, "guru" Rostowskim, "guru" Belką wszelkiej maści cwaniacy od robienia wałków i doprowadzania całych narodów do nędzy, stwierdzili, że bez poważniejszych ofiar z Jewropy, w tym z Polszy, więcej wycisnąć się nie da, że teraz, albo zamordyzm – przejmowanie "dłużników" takich jak Grecja, czy Polska, albo ucieczka do Stanów (Kazachstanu, Uzbekistanu). Może się jednak okazać niebawem, że nie ma dokąd uciekać, słychać bowiem od jakiegoś czasu o zwiększeniu nakładów na zbrojenia przez bardzo wiele państw, w Azji np. wydatki te wzrosły od kilkudziesięciu do stukilkudziesięciu procent. Ceny surowców energetycznych idą w górę nie dlatego, że zmniejszono wydobycie, czy że zwiększył się poważnie popyt  [dokładniej: zużycie], ale dlatego, że wiele państw przygotowuje zapasy strategiczne na czas "W" (vide ostatnie doniesienia z Rosji o braku paliwa na lotniskach). To samo dzieje się zresztą z żywnością, czy z pierwiastkami rzadkimi wykorzystywanymi w przemyśle elektronicznym (Chiny – potentat w dziedzinie wydobycia tych pierwiastów wstrzymały niedawno sprzedaż, co próbowano natychmiast wyrównać informacją o odnalezieniu bogatych złóż w Australii).

Od 2008 r. podejmowane są próby łatania przeciekającej łajby światowych finansów. USA wpompowały w światową gospodarkę za pośrednictwem systemu bankowego opanowanego przez bandytów biliony dolarów z przyszłości, czyli pieniądza, na który tyrać będą przyszłe pokolenia, lecz nadal wszystko się chwieje w posadach. Również u nas czarodzieje od "zielonej wyspy" pompują pożyczoną i zarobioną przez Polaków kasę niemiłosiernie, stąd powiększająca się od kilku lat "dziura budżetowa" [precyzyjnie pisząc, coraz większy deficyt stąd, że mimo wzrostu dochodów państwa-patrz PKB, wydatki rosną o wiele szybciej] i zbliżający się do progu konstytucyjnego dług (który de facto, jak już wspomniałem, dawno został kilkakrotnie przekroczony). Mimo to Rostowski musiał ogłosić kapitulację i zaczął pakować manatki.

Jeśli UE podejmie kolejną, prawdopodobnie ostatnią, próbę ratowania strefy euro, to zrobi to m.in. za pomocą znanego tricku – zapożyczenia się a konto przyszłych pokoleń, słychać bowiem o przygotowaniach do uruchomienia programu sprzedaży euroobligacji. Tego się właśnie boją nasi magicy. Kiedy pojawią się euroobligacje, tj. pożyczki a konto dojcz marki i franka, źródełko finansowania "zielonej wyspy" wyschnie na amen. Konsekwecje możemy sobie sobie wyobrażać, ale nie sądzę, by nawet najczarniejsze myśli były w stanie oddać to, co nieuchronnie nadchodzi.

http://www.tvn24.pl/-1,1717319,0,1,rostowski-ostrzega-w-strasburgu-przed-katastrofa-wojenna,wiadomosc.html

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/tusk-zmierzamy-w-bardzo-niebezpiecznym-kierunku,1,4848986,wiadomosc.html

P.S. Rozmawiałem ostatnio z kolegą, któremu znajomy Argentyńczyk opowiadał, jak to po ogłoszeniu bankructwa przez Argentynę i po radykalnym odcięciu się od MFW i BŚ, kraj ten zaczął się odradzać. Szkoda, że nie mieszkamy w Ameryce Południowej.

Ważne dane makroekonomiczne

Mimo szczególnego zarządzania gospodarką, Argentyna odnotowała w pokryzysowych latach duże sukcesy. Szczegóły przedstawia tabelka poniżej.

 

 

 

	2004	2005	2006	2007 p.	2008 p.
PKB I JEGO SKŁADNIKI
PKB (mln pesos w cenach 1993)	255.751	304.815	330.534	359.187	349.374 (3.08)
PKB (mld USD)	152,0	181,5	212,6	248,3	279,5
Zmiany PKB w %	8,9	9,2	8,6	8,7	8,4 (3.09)
Inwestycje wewnętrzne brutto (%PKB)	19,8	20,1	21,7	22,7	22,7 (3.08)
PKB per capita (USD)	4.110	4.640	5.555	6.403	6.705 (3.08)
CENY I PŁACE
Inflacja (w %)	4,4	9,6	12,3	11,4	13,0
Wskaźnik cen detalicznych (IPC)	6,0	12,2	9,8	8,5	5,0 (7.08)
Wskaźnik cen hurtowych (IPM)	7,8	10,7	8,2	14,4	7,3 (7.08)
Wskaźnik płac (2001=100)		187,1	205,4	230,1	251,6 (6.08)
SEKTOR FINANSOWY
Rezerwy Banku Centralnego (mln USD)	19.595	19.838	30.600	46.156	47.148 (8.08)
Rezerwy w miesiącach importu	5,8	7,5	7,7	8,4	8,8
Ryzyko kraju (punkty bazowe)	4.705	460	301	422	670 (8.08)
Dzienna stopa międzybankowa (% w pesos)	2,5	4,9	7,5	9,0	9,0 (8.08)
Kurs wymiany (pesos za 1 USD)	2,97	3,01	3,11	3,11	3.5 (8.08)
RYNEK PRACY
Bezrobocie (% ludności ekonomicznie akt.)	16,3	10,1	10,7	7,5	8,6 (6.08)
Aktywność (% ludność ekonomicznie akt.)	45,9	46,2	46,3	45,6	45,9 (6.08)
SEKTOR ZAGRANICZNY I ZADŁUŻENIE
Import (CIF) w mln USD	22.320	28.692	34.157	44.780	34.151 (7.08)
Eksport (FOB) w mln USD	34.453	40.013	46.456	55.933	40.296 (7.08)
Bilans handlowy (mln USD)	12.133	11.322	12.306	11.154	6.145 (7.08)
Dług publiczny (mld USD)	191,3	128,6	136,7	144,1	149,8 (6.08)
Dług publiczny (w % PKB)	113,0	73,9	64,0	56,7
Dług zagraniczny (w % PKB)	114,1	72,7	59,0	49,5	43,7
Obsługa zadłużenia (w % eksportu)	44,1	26,7	15,5	16,0	15,7
SEKTOR PODATKOWY
Wynik finansowy (mln pesos)	12.900	9.379	11.616	9.247	16.071 (7.08)
Wynik brutto (primario) (mln pesos)	18.622	19.661	23.157	26.670	23.541 (7.08)
Nadwyżka budżetowa (superávit primario) (% PKB)	3,9	3,7	3,6	3,2
Wpływy z podatków (mln pesos)	98.285	119.252	150.008	199.718	151.661 (7.08)
PODAŻ I POPYT
Mies. wskaźnik aktywności. gosp. EMAE (1993=100)	127,2	137,2	147,3	160,8	164,8 (6.08)
Mies. wskaźnik przemysłowy EMI (2004=100)	103,0	111,2	119,6	132,9	132,3 (7.08)
Wskaźnik akt. budownictwa ISAC	87,9	102,9	134,6	138,4	137,8 (7.08)

http://buenosaires.trade.gov.pl/pl/argentina/article/detail,186,Gospodarka_Argentyny.html

Z perspektywy konkretnego człowieka mieszkającego w Argentynie nie zawsze sytuacja przedstawia się różowo:

http://www.wykop.pl/ramka/566229/argentyna-9-lat-po-bankructwie/

A było tam kiedyś tak fajnie, tanio i spokojnie. Ale to było przed II wojną ... :(

Przypomnę jeszcze, co pisano w polskiej prasie w przededniu bankructwa Argentyny w 2001 r. o tym państwie i o Polsce:

"Czy Argentyna zbankrutuje ? Prawdopodobnie tak, ale co to będzie oznaczało. Może to oznaczać dwie drogi, albo zaprzestanie ona całkowicie bądź w większości spłacać swoje zadłużenie, albo pozwoli na faktyczne przejęcie rządów przez wspólnotę międzynarodową. W pierwszym przypadku, zostanie całkowicie zaprzestany z tym krajem legalny handel, jedna wymiana będzie odbywać się poprzez nielegalny przemyt. Kraj zostanie skazany na autarkię, być może wszystko skończy się wojną domową lub interwencją ONZ. Wszystko co materialne, a jest własnością obywateli i podmiotów argentyńskich poza granicami kraju, zostanie skonfiskowane na mocy legalnych wyroków sądowych. Wcześniej czy później dojdzie do drugiego scenariusza. Drugi scenariusz będzie polegał de facto na ekonomicznym zarządzie komisarycznym wspólnoty międzynarodowej, zaś kraj (obywatele) chcąc uniknąć całkowitego paraliżu, będą musieli się zgodzić na wszelkie konsekwencje takiego zarządu. Budżet, kwestie podatkowe, socjalne itp. będą ustalane przez wspólnotę międzynarodową, która w większym stopniu będzie reprezentować interesy wierzycieli niż kraju. Myślę, że mimo iż znacznie spadnie poziom życia, kraj powoli zacznie spłacać zadłużenie, a być może jego część zostanie umorzona. Po jakimś długim - trudnym teraz do określenia - okresie, władza międzynarodowa zacznie powoli wycofywać się z zarządzania krajem. Nie mniej, nawet jeśli 15% PKB będzie przeznaczane na spłatę zadłużenia, to i tak proces ten będzie trwał ok. 30-40 lat.
Biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia w Argentynie, nasuwa się pytanie: Czy naszemu krajowi grozi bankructwo ? Odpowiedź na tak postawione pytanie nie będzie jednoznaczna - być może tak, ale jeszcze nie teraz. Aby Polska znalazła się w sytuacji, w jakiej znajduje się w chwili obecnej Argentyna, musiałoby zaistnieć kilka niesprzyjających czynników: var _r = document.referrer ? encodeURIComponent(document.referrer) : ''; var _w = encodeURIComponent(document.location.href); var _e = document.inputEncoding ? document.inputEncoding : document.charset; document.write('<\/script>');

- brak znaczącego wzrostu gospodarczego w ciągu najbliższych lat, połączonych z opóźnianiem się naszego wejścia do UE;
- postępująca nierównowaga w bilansie płatniczym połączona z coraz większymi obciążeniami związanymi ze spłatą długu zagranicznego;
- postępujący w obecnym tempie dług publiczny;
- coraz gorsza sytuacja demograficzna powodująca coraz większą niewydolność ubezpieczeń społecznych;
- postępująca emigracja wykształconej części społeczeństwa;
- coraz większe obciążenia podatkowe bez równoczesnych wyraźnych reform wydatków finansów publicznych.

Jeśli powyższe wydarzenia będą miały miejsce w ciągu najbliższych 5 lat, to wydatnie zbliżymy się do granicy 70% PKB w zakresie długu publicznego. W tym roku deficyt budżetowy wyniesie ok. 33 mld zł., w przyszłym ok. 40 mld zł. Jednak już w 2003 roku musi on ulec obniżeniu do 30 mld zł., bo inaczej przekroczymy poziom 400 mld zł. długu. Jeśli nie będzie spodziewanego wzrostu gospodarczego to w 2005 roku możemy mieć już 500 mld zł. długu i zaczną się kłopoty z jego obsługą, zwłaszcza, że będziemy wchodzić w szczytową fazę spłaty długu klubów paryskiego i londyńskiego oraz nasili nierównowaga na polu demograficznym.

Oczywiście w tej chwili obsługa długu stanowi mniej więcej 3% PKB, ale w czarnym scenariuszu w 2005 może wzrosnąć nawet do 8% PKB, gdzie kryteria z Maastricht jasno stanowią, że nie możemy przekroczyć granicy długu 50% PKB oraz 3% PKB rocznego deficytu. Jak rząd ma zamiar uzyskać takie wskaźniki do 2004 roku, kiedy to chcemy być członkami UE ? Węgrzy, Czesi i Słoweńcy nie będą mieli z tym problemu, ale nam będzie bardzo ciężko.

Jak na razie Polsce - w znacznie większym stopniu - zagraża w tej chwili kryzys walutowy, a dopiero znacznie później kryzys niewypłacalności. Dlaczego ? Ponieważ nasz dług publiczny jest mniej więcej rozłożony pół na pół. Ok. 140 mld zł. jest denominowane w walutach obcych, zaś ok. 160 mld zł. w walucie polskiej. De facto więc w wyniku dewaluacji wartość zadłużenia w złotych spada jeśli przeliczać je na USD. Część ryzyka biorą tutaj na siebie inwestorzy zagraniczni. Tak samo jeśli chodzi o płynny kurs walutowy. Jest on wentylem bezpieczeństwa i w pewnej części uniezależnia nas tak od walut obcych.
 

http://www.money.pl/archiwum/felieton/artykul/bankructwo;panstwa,24,0,128536.html