Krzywda prezydęta?

   Czy Lechowi Wałęsie stała się krzywda przez wykazanie na podstawie źródeł historycznych, że współpracował z SB na początku lat 1970? Tak twierdzą jego obrońcy wykazując, że Cenckiewicz i Gontarczyk pominęli późniejszą, skuteczną walkę. Ten epizod należało ich zdaniem umieścić w szerszym kontekscie zasług.

   Ja tak nie uważam. Przecież książka wyszła w tym szerszym kontekście! Wyszła w wolnym kraju. Zaś Wałęsa dostał za to od życia nagrody o jakich żaden z nas nawet nie umie marzyć: światowa sława, status symbolu wolności, władza nadania krajowi kierunku rozwoju, spore pieniądze i wreszcie nasycenie największej próżności. A to wszystko dlatego, że znalazł się we właściwym czasie na właściwym miejscu, gdzie mógł wykorzystać swój wrodzony spryt i instynktowne wyczuwanie dobra.

   Ile jest wkładu jego pracy w jego własny sukces? Przecież to nie wielka wiedza zdobywana latami studiów, ani wielki charakter świadomie ćwiczony od małego dziecka przyniosły mu światową pozycję - ale niesamowite szczęście. Wałęsa jest groteskowym przykładem awansu "w górę aż do niekompetencji". To właśnie nasz nieszczęsny "prezydęt".

   Jeśli brać pod uwagę wkład w sukces własnego umysłu, wiedzy o świecie, pracy nad charakterem i cierpień na przykład w więziennych celach, to na miejscu Wałęsy powinien znaleźć się Michnik albo Kuroń. Jednak masy potrzebowały symbolu "ludu" a potem pomyliły symbol z realną osobą. A ludzie mądrzejsi od mas prowadzli tym symbolem często cyniczną grę o władzę i prowadzą dalej o utrzymanie zdobytych pozycji.

   Książka C&G jest pierwszą próbą sprowadzenia Wałęsy do rzeczywistości nie odbierając mu zasług. Wałęsa swoje nagrody odebrał w obfitości jaka zdarza się raz na stulecia. A teraz pora zbadać w jakiej mierze na to wszystko zasłużył pracą i - jak kiedyś się mówiło - cnotą obywatelską.