Pamiętam że po katastrofie pod Smoleńskiem czułem żal, chciało mi się płakać z bezsilności i nie mogłem pogodzić się ze stratą. Zacząłem wtedy oglądać wiadomości w TVP1 i każde wydanie było dla mnie przeżyciem. Pokazywane były urywki i relacje spod pałacu Prezydenckiego, pamiętam jaką czułem więź z tymi ludźmi. Wypowiadali się w taki wzruszający sposób, czekali po kilkanaście godzin by oddać hołd Panu Prezydentowi. Sam ze względu na odległość nie mogłem przyjechać, chociaż bardzo chciałem być przynajmniej w Krakowie ale niestety wulkan pokrzyżował moje plany. Obejrzałem film solidarni 2010 i poczułem dumę z tego że jestem Polakiem, poczułem że nie jest z nami tak źle, że jesteśmy wspólnotą, że mimo różnicy poglądów możemy się w takiej trudnej sytuacji pogodzić i być razem, możemy być jednym narodem.
Od początku wśród moich znajomych przewalał się temat i podejrzenie zamachu. Jedni w to wierzyli inni byli bardziej sceptyczni, ale nikt nie wykluczał tego definitywnie i nie był to temat tabu. Zdziwienie moje budziło że nikt w mediach nie zadaje na ten temat pytań. Tłumaczyłem sobie że może żałoba, że nie warto siać paniki (chociaż wątpię czy to by było sianie paniki) że za wcześnie. Ale im dłużej to trwało tym bardziej byłem zniecierpliwiony, denerwowało mnie że wszyscy to z góry wykluczają. Wiedziałem co się dzieje w internecie, widziałem jak ludzie spekulują, sami próbują rozwiązać zagadkę.
W bodajże czwartym dniu żałoby usłyszałem że to co się dzieje pod Pałacem to jest CYRK? szopka, że robią z tego teatr, że tam przyszli ludzie tylko po to by zrobić sobie fotkę, że Polacy są po prostu wścibscy i dlatego tylu się ich tam zebrało. Nie wierzyłem w to, przecierałem oczy ze zdumienia i zacząłem bardziej przeglądac prasę "salonową' i faktycznie na każdym kroku ten sam ton. Myślałem że taki "wałek" to im nie przejdzie, że to jest takie głupie i paskudne że nikt podobnie nie będzie myślał. Przecież ten obrazek spod Pałacu był taki budujący, budujący dla każdego Polaka i nie ważne tutaj są poglądy polityczne. Ale nie, zadzwoniłem do znajomej (wielbicielki GW) i podobną opinię usłyszałem od niej. Jak pierwszego dnia płakała i była szczerze przejęta tak pod koniec tygodnia naszczekała na mnie że ja się ciągle wzruszam na obrazki z Warszawy a przecież tam jest cyrk.
No i na koniec film Solidarni 2010, film który mógłby zbliżyć nas wszystkich, który mógłby odbudować patriotyzm i który we wspaniały sposób oddał (tak mi się wydaje, ponieważ mimo odległości czułem to samo) atmosferę tego wydarzenia. Film ten jest dzisiaj tematem sporu i zarzuca się mu manipulację :((((
Na koniec dwa cytaty Kolendy-Zalewskiej:
“Wiadomo, że w tłumie pojawiają się różne domysły i teorie, ale nie znaczy to, że wszystkie ? w tym te najbardziej wydumane ? muszą iść na antenę”
“Dziennikarz jest nie tylko od tego, żeby rejestrować, ale także by objaśniać świat i analizować to, co widzi i słyszy”
Inne tematy w dziale Rozmaitości
