Widok ze stratosfery

 

Ludwik oderwał się od balonu w stratosferze, przestawił dwie literki w swoim nazwisku  i  poszybował w stronę ziemi, by przyjrzeć się nicości przylegającej do ziemi. Widzieliśmy to stamtąd, z góry,  bo wieszcz Adam zwrócił naszą uwagę:

…. „Patrz na dół - kędy wieczna mgła zaciemnia

Obszar gnuśności zalany odmętem;

To ziemia!

Patrz. jak nad jej wody trupie

Wzbił się jakiś płaz w skorupie.

Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem;

Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu,

To się wzbija, to w głąb wali;

Nie lgnie do niego fala, ani on do fali;”…..

 

Poczekajmy do 25 października, czy wieszcz Adam przewidział do końca:

…”A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu.

Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby:

To samoluby!”….

 

Sprawdziłem w moim środowisku – prawie nikt młodszy ode mnie o co najmniej 10 lat nie zna na pamięć „Ody do młodości”. Mam przyjaciela starszego ode mnie o 25 lat – z poezji pamięta 10 razy więcej, niż ja. On był uczniem w Krzemieńcu, a moja szkoła była niezła, choć już nie tej miary. Ale co się potem stało ze szkołami ?