Ostatnie Thun-nie-nie

W wirze zdarzeń co chwila wypływa na powierzchnię coś nowego. To „coś” nie zawsze (pewnie należałoby powiedzieć: niezwykle rzadko) okazuje się „nowe”. I tak oto wypłynęła ponownie Rózia... przy okazji afery z elektrownią i kopalnią Turów nie zdzierżyła. Musiała się podzielić ze światem swoją wiedzą wszechstronna (kiedyś chodziło się z tym na stronę) i przypomnieć jak pachnie ta Róża – ten nasz kwiatek do kożucha.

Zatem przy tej okazji sięgnę do zbioru moich WierSzydeł z cyklu EuroPeanów. Ten nosi nr 15.

DWIE RÓŻE (EuroPean#15)

Były raz dwie Róże, a obie białogłowy,

choć sprawy tak różne zaprzątały ich głowy

Obie ponoć mądre, lecz niestety czerwone,

Ideologią zgubną po uszy skażone

Jedna to wojująca socjaldemokratka,

druga rys-to-kratka z partii cienkiego Radka

Obie za granicą nieustannie działały,

rządy w swoich państwach obalać próbowały

Pierwsza ostrzegała, że nie bierny fatalizm

(drugą zajmuje raczej zgubny materializm)

przewodnią jest rolą partii rewolucyjnej,

nie przekonała EROpoślicy naiwnej

Obie uważały: rząd wykończy ulica,

a jak sił nie stanie, pomoże zagranica

Ta Luksemburska niegdyś z zachwytu aż piała,

że Łódź rewolucyjnie tak cała kipiała

„Była ogniskiem ciągłych strajków, demonstracji,

walki z żołdactwem”, blokad, różnych perturbacji

Jarzmo kapitału miało być pokonane,

robotniczej masy potęgą stratowane.

Dziś tej drugiej się marzy krwawa rewolucja,

a pretekstem niby łamana Konstytucja

Z lubością stosują tamte metody walki

kobiet atrapy, lesby – nie żadne Westalki

„Najszybciej się człowiek nauczy, ucząc innych!”

Ile w tym czasie istot polegnie niewinnych?

Pierwsza teksty Marksa rozumiała opacznie,

druga sama myśleć chyba nigdy nie zacznie

„Socjalizmu zdrowego nie ma bez demokracji”

Thun ni w ząb nie kuma wyłożonych tak racji

Serwuje Trockiego i Lenina lekarstwo –

gorsze jest niż choroba, potworne to łgarstwo

„Wolność tylko dla członków partii, dla stronników,

choćby ich nawet było naprawdę bez liku,

NIE jest wcale wolnością!” – ta pierwsza wołała;

tylko pierwszą część zdania druga usłyszała

„Przemysł polski stał się wywozowym przemysłem

do Rosji” – co wcale nie jest dobrym pomysłem.

Druga Róża za Rosją chyba nie przepada –

za niemieckim panem mocno się opowiada

Kocha LGTBe, uchodźców – co źle wróży,

jej ustrój ideałem nie jest starszej Róży,

gdzie z „czystym sumieniem” wszyscy by się kochali,

nie wspominając wspólnoty węgla i stali

„Socjalizm czy barbarzyństwo?” – dziś pyta ciebie;

sama zdecydowała i jest w siódmym niebie.

Z czasem Różyczkę zetną, i się ją zasuszy,

jej słowa kłuć będą, długo raniąc twe uszy...

Róża Luksemburg & Jacek Kaczmarski in memoriam

Więcej rymowanek w blogu: RymyNaTenczaS