Najpiękniejszą piosenkę jaką pamiętam z lat młodości, to Anna Maria zespołu `Czerwone Gitary. Starsza siostra bardzo często na adapterze marki Bambino 4, puszczała ją ze zdartej od używania płyty pocztówkowej. Gdy adapter wstawiła do okna, pół podwórka, wraz z Sewerynem Krajewskim śpiewało; `”Smutne oczy, piękne oczy”. Niektórzy rodzice na chrzcie nadawali swoim córkom imiona Anna Maria. Wydawało mi się wtedy, że najpiękniejsza dziewczyna to ta, która ma smutne oczy i wpatruje się w dal, oczekując ukochanego. Oczywiście, każdy z nas chciał i marzył, aby być tym obiektem westchnień Anny Marii.
Oczy pokazują nam duszę człowieka. Po oczach poznać czy człowiek kocha, czy też nienawidzi. Czy jest szczęśliwy czy też nie. Matka po oczach pozna, czy dziecko kłamie czy mówi prawdę. Czy jest zadowolone, czy też coś przed mamą ukrywa. Widać w nich wszystko to, „co nam w duszy gra”
Na oczach mężczyzn się nie znam i rzadko w nie zaglądam. Co innego oczy kobiet. W nie mogę patrzeć godzinami, oczywiście nie w te bezmyślne. Ostatnio, przez chwilkę słuchałem co ma do powiedzenia pan premier, na posiedzeniu Rady Krajowej PO. TVN pokazywała tego bardzo dużo. Treść jak treść, jest dobrze i będzie jeszcze lepiej. Pan Tusk zagrzewał platformersów do działania zawołaniem Ojca Dyrektora; Alleluja i do przodu. No może trochę inaczej, ale coś w tym sensie. Jednak co mi się rzuciło w oczy to wzrok Pana Premiera. Jakie smutne, pełne złości i bezsilności oczy. Jakby już nie chciał patrzeć w dal, bo widzi tam coś niedobrego. Jakiś minorowy nastrój na Sali. Może zmęczenie słuchaczy, a może zdają sobie sprawę, że coś jest nie tak, że miodowe lata się kończą. Może oni też wpatrzyli się we wzrok samca Alfa i dostrzegli to co ja.
