Tak się złożyło, że w ciągu ostatnich kilku dni mieliśmy okazje wysłuchać recept na kryzys liderów trzech największych partii polskiego parlamentu. Kaczyński, Tusk i Palikot, niezależnie od siebie wydali diagnozy. Kaczyński ukryty w zaciszu swojej partii pod hasłem „expose”, Tusk w sejmie pod pretekstem przedstawienia założeń budżetu na 2013 i Palikot w ogniu dyskusji na Forum w Krynicy.
Co z tego wynika? Co zapamiętamy?
Prezes Kaczyński przedstawił piękny koncert życzeń, zakładający że gruszki wyrosną na wierzbie... jeżeli nie wyrosną to program Prezesa Kaczyńskiego to ekspres do plajty finansów publicznych... Z właściwym wiecznej opozycji populizmem rozdał kilkadziesiąt cudzych miliardów...
Premier Tusk zaprezentował właściwy sobie scenariusz stagnacyjny, oparty o ideę czołgania się od stycznia do stycznia. Zaproponował budżet minimalnego wzrostu PKB kosztem ostrych cięć w wydatkach publicznych i zwiększania pośrednich i ukrytych podatków obciążających kieszeń każdego Kowalskiego i Nowaka. Zakup setek fotoradarów po to by ratować budżet kraju to novum w skali światowej. Tak jak Kaczyński chce bezpiecznie przetrwać w opozycji dzięki populizmowi księżycowych projektów, tak samo Tusk chce bezpiecznie dotrwać do końca kadencji kosztem stagnacji, kosztem zaprzepaszczenia wysiłku ostatnich 20 lat, kosztem kieszeni podatnika...
No i pozostaje przewodniczący RP, trzeciej siły w sejmie, Janusz Palikot...
Koncepcja Palikota różni się o 180 stopni od dwóch poprzednich, zakłada bowiem że kryzys nie jest nieszczęściem a szansą dla Polski!
Wizja Palikota jest antykorporacyjna, oszczędzająca kieszeń przeciętnego Polaka a składająca koszty kryzysu na barki tych, co go wywołali... Dlatego tez Palikot postuluje wprowadzenie przepisów antytransferowych utrudniających ucieczkę kapitałów zarówno korporacyjnych jak i bankowych zagranicę (podobne rozwiązania z powodzeniem funkcjonują np. w Niemczech), wprowadzenie nadzoru publicznego nad działaniami jednostek sektora finansowego oferującymi tzw. finansowe instrumenty „toksyczne” (opcje, grę giełdową przyszłymi kursami itp.), będące w istocie formą spekulacji, bardziej gry hazardowej niż rzeczywistą gra giełdową. Takie właśnie „instrumenty toksyczne” w dużym stopniu stały się zarzewiem obecnego kryzysu.
Ponadto wśród propozycji Palikota zwraca uwagę propozycja całkowitej zmiany mentalnej praktyki funkcjonowania aparatu skarbowego i innych organów publicznej administracji finansowej: zamiast tępić podatników, którzy nie dostosowali się do zmian interpretacji prawa, powinien zwalczać międzynarodową przestępczość podatkową i finansową, czyli urzędnicy powinni być rozliczani i nagradzani za kwoty odzyskane dla budżetu a nie za ilość wykrytych przestępstw podatkowych. Obecnie urząd skarbowy jest silny wobec Kowalskiego a malutki przy korporacji...
Do tego dochodzą propozycje stricte kryzysowe jak podatek transakcyjny obciążający obrót niektórych jednostek sektora finansowego i podatek solidarnościowy obciążający najwyższe niezainwestowane dochody.
Program Ruchu Palikota jest jedynym programem innowacyjnym opierającym się na holistycznym spojrzeniu na gospodarkę, jest o wiele ciekawszy i obiecujący perspektywicznie niż populizm PiS czy stagnacja PO.
Jest to tylko zarys wymagający dopracowania, uszczegółowienia, a przede wszystkim dojrzałej publicznej dyskusji. I do takiej zachęcamy.
Program Ruchu Palikota „50 miliardów +” został opracowany we współpracy z Instytutem studiów Podatkowych pod kierownictwem prof. dr hab. Witolda Modzelewskiego.
http://januszpalikot.natemat.pl/30039,50-mld-plus
http://www.facebook.com/RP.RPP.Czestochowa?ref=hl
