W tym miał rację, że w razie pożaru - Rita ma chwytać "Kronos" i umowy wydawnicze.
Nie jestem specjalistką od czarnych skrzynek - ale mam mocne przeczucie, że więcej w nich poezji, emocji.
Gombrowicz nawet tam nie tweetuje.
Buchalteria naskórkowych przygód erotycznych plus sennik dla gastrologa.
Kiedy czytam od wydawcy, że to inne dzieło, niż inne Gombrowicza - pytam: jakie dzieło?!
Gdyby zapytano mnie gdzie jest prawdziwa twarz Gombrowicza: w "Dziennikach" czy w "Kronosie" - bez wahania odpowiem w tym drugim.
Twarzy tam się nie dopatrzymy, ale jelit, płuc, peregrynacji penisa i słupki dochodów - i owszem. Ale na tym polega prawda "twarzy".
Tyle o nim, ale pozostanę przy jego płci...
Dwie męskie myśli:
"Nie przestawaj mnie kochać. Ani na sekundę. Myśl o mnie rano i wieczorem, w porze pacierza. Kosztem posiłków, choćbyś miała jeszcze bardziej wyszczupleć. Proszę bardzo oglądaj serial "Dempsey i Makepeace na tropie", wystawy sklepów z sukienkami, ślady choroby na swoim ciele - tylko miej mnie przed oczami. Dźwigając pięćdziesięciokilogramowe worki cementu noszę na rękach ciebie. Skacząc w rytm pieśni reggae skaczę za tobą. Słuchając prognozy pogody nasłuchuję twojego głosu. Czasami brak mi powietrza i wtedy wiem, że na chwilę o mnie zapomniałaś." Jacek Podsiadło
"Ja to bym chciała przeżyć taką miłość, ale taką bezgraniczną, taką do końca. Żeby cały świat zniknął, żeby nic się nie liczyło, tylko ten jeden człowiek. Całe moje życie dotąd jest pełne właśnie zupełnie przeciwnych doświadczeń, że ludzie są wymienialni, że w gruncie rzeczy wszystko jedno z kim jesteśmy. Chciałabym ci coś takiego zrobić, żebyś nie mógł beze mnie żyć, żebyś nie mógł o mnie zapomnieć." Jerzy Sosnowski
Pierwsza dotyczy emocji mężczyzny, druga emocji kobiety - nakreślonych piórem mężczyzny.
Nie pojadę po Sosnowskim - bo są takie kobiety. Wymazać cały świat i nie ma znaczenia z jakim imieniem, ale by nie mógł bez niej żyć.
Nie tylko mężczyźni, ale ogólnie - najszybciej nudzą, najszybciej odchodzi się od tych, bez których rzekomo nie można żyć.
Pewien filmowy dialog, gdzie podczas kryzysu kobieta wyjaśnia ukochanemu:
- Absolutnie potrafię bez ciebie żyć, ale nie chcę.
Wymazać cały świat wokół - to posypać ziemią wieko trumny związku.
Miłość potrzebuje świata. Świat miłości - już mniej.
Podsiadło zaś dotyka intensywności, ale najważniejsze zawiera we frazie:"Czasami brak mi powietrza i wtedy wiem, że na chwilę o mnie zapomniałaś."
Bo to się wie, cholernie wie.
Nawet kłamstwo tak nie odbiera oddechu, jak pewność przeczucia, że nie widać sylwetki na horyzoncie wzajemności.
Nie każda para ma tak czułe mentalne sensory - bo i nie każda para jest parą...tak naprawdę.
Nie trzeba naruszać struktur świata, karczować przestrzeni dla miłości.
Jedyna istotna przestrzeń - to ta w nas samych.
Czarne skrzynki po nas ujawnia jedno - rytm oddechu, albo jego brak.
"Teraz kiedy naprawdę miałem ją w ramionach, tęskniłem za nią jeszcze bardziej." Maggie Stiefv.ater
Bo nikogo się nie posiada. Ale dzięki komuś można głęboko oddychać.
Hemoglobina miłości...
Inne tematy w dziale Kultura
