Nie bardzo też wiem, jak podpala się już istniejący - choć na pewne...zwodzone -  już nigdy nie wracam.

I nagle okazało się, że most czymś tam drzewiej jednak zdetonowany - także przy moim udziale - ponownie łączy brzegi.

Szalenie zdumiewające, zastanawiające - i na pewno miłe.

Przy tym twarda świadomość jednego. Reanimacja nie miałaby szans, bez solidnych przęseł pieczołowicie stawianych przez ....oba brzegi..

Piekielnie rzadko doświadczam takich sytuacji, specyficznych wskrzeszeń...

Pewien rodzaj dojrzałości - jest tu bezdyskusyjnym wymogiem...

Wdzięczna temu, który przywrócił do życia ów most..

A kadr?

Światło wydobywa właściwą tonację tej chwili.

Nie dotyk, a kąt światła...

Gdyby chcieć opowiedzieć - choć imperatywu nie ma....Ale gdyby opowiedzieć...to co tam mamy?

A może czego nie mamy?

Droczenie się czy brak ufności?
Wstyd czy brak gotowości?

Wtórna inicjacja, czy biegunowy kontekst?

Nagość ubezpieczona bezradnością jej dłoni...?

Męska lubieżność ubrana w wyliczony czas...?

Aksamit i szorstkość....w geometrii kąta światła.

Szorstka synoptyka z cudownie kojącym wzmocnieniem...W życiu potykamy się o odwrotność, która do niczego nie powadzi...W najlepszym wypadku - do punktu wyjścia..

“If you're going to try, go all the way.

Otherwise, don't even start.

This could mean losing girlfriends, wives, relatives and maybe even your mind. It could mean not eating for three or four days.

It could mean freezing on a park bench. It could mean jail. It could mean derision. It could mean mockery--isolation. Isolation is the gift.

All the others are a test of your endurance, of how much you really want to do it. And, you'll do it, despite rejection and the worst odds. And it will be better than anything else you can imagine. If you're going to try, go all the way.

There is no other feeling like that. You will be alone with the gods, and the nights will flame with fire. You will ride life straight to perfect laughter. It's the only good fight there is.”