Leon XIV odciął się od nauki Franciszka i powrócił do Jana Pawła II! / Adam Sosnowski

LechGalicki Kultura Obserwuj notkę 1

6.06.2025 , ostatnia aktualizacja: 6.06.2025, 17:06 BLOG

Leon XIV odciął się od nauki Franciszka i powrócił do Jana Pawła II! Papież Leon XIV po raz pierwszy w swoim – oczywiście jeszcze krótkim – pontyfikacie otwarcie sprzeciwił się nauczaniu papieża Franciszka. Chodzi konkretnie o rozumienie małżeństwa, którego definicja w nauczaniu Franciszka była wielokrotnie rozmywana. Leon XIV powiedział temu wyraźnie: stop – i wskazał jednoznacznie na nauczanie Jana Pawła II.Papież Leon koryguje stanowisko Franciszka w sprawie konkubinatu. Franciszek wywołał międzynarodowy skandal, gdy 16 czerwca 2016 roku stwierdził, że konkubinat to „prawdziwe małżeństwo” i że ma łaskę prawdziwego małżeństwa. Trudno w to uwierzyć –być może wielu z nas to już wyparło – ale naprawdę tak było. Wystarczy zajrzeć na stronę Watykanu. Oto słowa papieża Franciszka sprzed dziewięciu lat:„Na wiejskich terenach północno-wschodniej Argentyny... pary mają dzieci i mieszkają razem. Biorą ślub cywilny, gdy dziecko idzie do szkoły, a gdy zostają dziadkami – ‘pobierają się kościelnie’” – powiedział Franciszek. I dodał, że „to zabobon, bo małżeństwo przeraża mężczyznę. To przesąd, który musimy przezwyciężyć.” A następnie: „Widziałem wiele wierności w takich związkach i jestem pewien, że to prawdziwe małżeństwa – mają łaskę prawdziwego małżeństwa dzięki swej wierności”.Nie była to wypowiedź jednostkowa. 25 lutego 2017 roku papież Franciszek w podobnym duchu wypowiadał się podczas przemówienia do Roty Rzymskiej.

Na szczęście Leon XIV prezentuje zupełnie inne podejście: jest wierny nauce Kościoła i ma wewnętrzną spójność w poglądach. W specjalnym przesłaniu do uczestników seminarium „Ewangelizować z rodzinami dzisiaj i jutro: wyzwania eklezjologiczne i duszpasterskie”, Ojciec Święty jednoznacznie wskazał, że podstawą w zakresie etyki małżeńskiej i nauczania o rodzinie pozostaje adhortacja „Familiaris consortio” św. Jana Pawła II. Papież Leon powiedział:

„Być może wielu młodych ludzi, którzy dziś wybierają współżycie bez ślubu zamiast małżeństwa sakramentalnego, w rzeczywistości potrzebuje kogoś, kto w konkretny i jasny sposób – zwłaszcza przykładem własnego życia – pokaże im, czym jest dar łaski sakramentalnej i jaka siła z niego płynie. Kogoś, kto pomoże im zrozumieć „piękno i wielkość powołania do miłości i służby życiu”, które Bóg daje małżonkom.”Kościół nie zmienił nauki: z miłości i troski o swoje stworzenia Bóg uczy nas, że małżeństwo jest niezbędnym warunkiem współżycia seksualnego. Katechizm Kościoła Katolickiego, punkt 2353, mówi jasno:

„Nierząd jest zjednoczeniem cielesnym między wolnym mężczyzną i wolną kobietą poza małżeństwem. Jest on w poważnej sprzeczności z godnością osoby ludzkiej i jej płciowości w sposób naturalny podporządkowanej dobru małżonków, jak również przekazywaniu życia i wychowaniu dzieci. Poza tym nierząd jest poważnym wykroczeniem, gdy powoduje deprawację młodzieży.”

Leon XIV przypomniał dziś to nauczanie i kolejny raz dał się poznać jako papież, który bezkompromisowo broni tradycyjnych wartości i ortodoksji katolickiej. A na koniec mała zapowiedź.

Wielu z Was śledziło nasze relacje z Watykanu przed, w trakcie i po konklawe. Po wyborze papieża spędziliśmy jeszcze kilka tygodni w Rzymie, by lepiej poznać nowego Ojca Świętego. Rozmawiałem z dziesiątkami osób – współpracownikami papieża, augustianami, wykładowcami, kardynałami. Odwiedziliśmy miejsca bliskie Leonowi XIV. Z tych doświadczeń powstała książka „Leon XIV. Biografia ilustrowana” – ponad 400 stron poświęconych nowemu papieżowi. Z tego, co wiemy, to najobszerniejsza biografia Leona XIV, jaka dotąd ukazała się na świecie. Link do przedsprzedaży znajdziecie poniżej – książkę można teraz zamówić z autografami i dedykacją autorów. Wystarczy w uwagach do zamówienia napisać, co mamy wpisać w środku.

Adam Sosnowski „Leon XIV. Biografia ilustrowana”:

https://bialykruk.pl/ksiegarnia/ksiazki/leon-xiv-biografia-ilustrowana

Notka biograficzna

Adam Sosnowski

Urodził się w 1988 roku w Krakowie. Jest absolwentem filologii germańskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 2023 r. obronił dysertację pt. „Obraz Polski i Polaków w twórczości Martina Pollacka. Między sprawozdaniem a fikcją” uzyskując stopień doktora nauk humanistycznych. Redaktor i dziennikarz, współpracował z „Dziennikiem Polskim”, „Gazetą Polską Codziennie” i „Gazetą Polską”. Jest autorem książek „Bieg życia Justyny”, „Zuzanna Kurtyka: sumienie i polityka”, „Pamiętnik konklawe 2013”, „Franciszek. Prawdziwa historia życia” i współautorem publikacji „Polskość jest przywilejem”. Przetłumaczył kilkanaście pozycji z języka polskiego na niemiecki. Został laureatem nagrody „Książka Miesiąca” przyznawanej przez „Magazyn Literacki KSIĄŻKI” i Bibliotekę Narodową za publikacje „Pamiętnik konklawe” oraz „Franciszek. Prawdziwa historia życia”. Adam Sosnowski był w latach 2011 - 2022 redaktorem prowadzącym magazynu kulturalnego „Wpis. Wiara, Patriotyzm i Sztuka”.

O mnie LechGalicki

Lech Galicki, ur. 29 I 1955, w domu rodzinnym przy ulicy Stanisława Moniuszki 4 (Jasne Błonia) w Szczecinie. Dziennikarz, prozaik, poeta. Pseud.: (gal), Krzysztof Berg, Marcin Wodnicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Syn: Marcin. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1995 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”), pisze reżyserowane przez redaktor Agatę Foltyn z Polskiego Radia Szczecin słuchowiska poetyckie: Ktoś Inny, Urodziłem się (z udziałem aktorów: Beaty Zygarlickiej, Adama Zycha, Edwarda Żentary) oraz tworzy i czyta na antenie cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie. Od 2011 prowadzi w Szczecińskim Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: Teatr Empatia (nagrodzony za osiągnięcia artystyczne przez Prezydenta miasta Szczecin), pisze scenariusze, reżyseruje spektakle, w których także występuje, podobnie okazjonalnie gra główną rolę w miniserialu filmowym. Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo-Stan (1993). Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny. Tamże, 1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza. Szczecin: Wyd. Promocyjne „Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce. Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012, Antologia Smoleńska 96 wierszy. Współautor, wyd. Solidarni 2010, rok wyd.2015. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie (wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd. Promocyjne „ Albatros”, 2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże, 2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003. RECENZJE Charakterystyczne dla „metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Poźniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych (Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych (pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz groźną katastrofę). Piotr Urbański Powyższy artykuł biograficzny pochodzi z Literatury na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku, Przewodnik encyklopedyczny. Szczecin: Wydawnictwo „Kurier – Press”, 2003. Autor noty biograficznej: Piotr Lech Urbański dr hab. Od 1.10.2012 prof. nadzw. w Instytucie Filologii Klasycznej UAM. Poprzednio prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego, dyrektor Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa (2002-2008), Dokonano aktualizacji w spisie książek napisanych po opublikowaniu notatki biograficznej Lecha Galickiego i wydanych. Recenzja książki Lecha Galickiego „Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu”. Wydawnictwo „PoNaD”. Szczecin 2003 autorstwa (E.S) opublikowana w dwumiesięczniku literackim TOPOS [1-2 (74 75) 2004 Rok XII]: Dziękuję za rozmowę to zbiór wywiadów, artykułów prasowych, które szczeciński dziennikarz, ale także poeta i prozaik, drukował w prasie w ostatniej dekadzie. Mimo swej różnorodności, bo obok rozmowy z modelkami znajdziemy np. wywiad z Lechem Wałęsą, z chaotycznego doświadczenia przełomu wieków wyłania się obraz współczesności targanej przez sprzeczne dążenia, poszukującej jednak własnych form osobowości. Legendarne UFO, radiestezja, bioenergoterapia, spirytualizm – zjawiska, które Galicki nie obawia się opisywać, niekiedy wbrew opinii publicznej i środowisk naukowych. Prawie każdy czytelnik znajdzie w tej książce coś dla siebie – wywiady z wybitnymi artystami sąsiadują z wypowiedziami osób duchowych, opinie polityków obok opowieści o zwykłych ludzkich losach. Galicki, mimo iż w znacznej mierze osadzony jest w lokalnym środowisku Pomorza Zachodniego, dąży do ujmowania w swoich tekstach problematyki uniwersalnej i reprezentuje zupełnie inny, niż obecnie rozpowszechniony, typ dziennikarstwa. Liczy się u niego nie pogoń za sensacją, a unieruchomienie strumienia czasu przy pomocy druku. Pisze na zasadzie stop – klatek tworząc skomplikowany, niekiedy wręcz wymykający się spod kontroli obraz naszych czasów. (E.S.).

Nowości od blogera

Udostępnij Udostępnij Skomentuj1

Kultura