Wspomnienie
25 października 2012
( Zapis zremastrowany, uzupełniony, odtworzony z pozbawionej intencjonalnie zdjęć z lat ca. 2011 - 2015) Strony Internetowej (DPS *DKiPZS*). Wykorzystano zdjęcie ze zbiorów prywatnych autora).
Wieczór Poetycki rozpoczął się 18.10.2012 roku, o godzinie 16.00 w Kawiarence Domowej i był przez analogię do sztuki Williama Szekspira* Wieczór Trzech Króli * nazwany *Wieczorem Trzech Wieszczów* - biorąc pod uwagę szczególnie piękny wystrój sali w przedmioty i ozdoby z epoki ( dzieło terapeutek zajęciowych, licznie zebranych mieszkańców DPS * Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej * przy ulicy Eugeniusza Romera 21-29 w Szczecinie, ogarnęła i przesiąknęła atmosfera teatralnej poetyckości, szczególnie gdy zostały przypomniane przez Lecha Galickiego, moderatora oświaty – postaci polskich wieszczów narodowych: Adama Mickiewicza, Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego, polskich Romantyków, czasu (okres trwania: Europa – 90. XVIII – 40. XIX / Polska – 1822 (wyd. „Ballad i romansów” Mickiewicza) – 1863 (Powstanie Styczniowe), w którym ukonstytuowała się realna popularność terminu: Wieszcz. Trzech Wieszczów wyznaczało w pozbawionym niepodległości państwowej społeczeństwie polskim zadania sztuki narodowej aż do końca dziewiętnastego wieku.(Dodać należy, że wspaniała i oryginalna twórczość Cypriana K. Norwida nie zyskała sobie odpowiedniego zrozumienia - uznania w dobie Romantyzmu, ale dopiero w czasie Młodej Polski ( 1895 - 1918). A jeszcze, ach, nade wszystko: Stanisław Wyspiański - urodził się 15 stycznia 1869r w Krakowie. Zmarł 28 listopada 1907r w miejscu urodzenia Był dramatopisarzem /np. Wesele/, poetą, malarzem. Wieszcz oczywisty. Czyli w polskich sercach jest ich pięciu, zaś w podręcznikach: trzech - przyp. LG). Pomysł spotkania poetyckiego na powyższy temat wiązał się także z uroczystym domowym czytaniem Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Wiersze genialnych poetów( Oda młodości, Romantyczność, Ballady i Romanse, Do Joachima Lelewela – Adam Mickiewicz), (Anioł ognisty, Hymn (Smutno mi Boże), Testament mój, Uspokojenie – Juliusz Słowacki), ( Irydion-fragmenty, Psalmy przyszłości, Fantazja życia – Zygmunt Krasiński). Znakomicie poezje interpretowali mieszkańcy Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: ( obecnie - śp.) - pani Maria Kawałkowska, pani Anna Karasińska, pani Alicja Czuraba, pani Maria Magdalena Wołoszczuk, ( obecnie ś.p.) - pan Witold Czarnecki…Adam Mickiewicz herbu Poraj (ur. 24 grudnia 1798 w Nowogródku, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) to znakomity, oryginalny poeta, działacz i publicysta polityczny. Jak wspomniano wcześniej, obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego Romantyzmu (grono tzw. Trzech Wieszczów) oraz literatury polskiej w ogóle, a nawet za jednego z największych na skalę światową. Jeden z najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce, porównywany do Byrona i Goethego. W okresie pobytu w Paryżu był wykładowcą literatury słowiańskiej w Collège de France. Znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady oraz epopei narodowej Pan Tadeusz uznawanej za ostatni wielki epos kultury szlacheckiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Zygmunt Krasiński żył w latach 1812—1859. Był wybitnym poetą, dramaturgiem i filozofem. Elementy jego autobiografii znajdziemy w Nie-Boskiej komedii i Irydionie. Juliusz Słowacki herbu Leliwa (ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu) – jeden z najwybitniejszych poetów polskich doby Romantyzmu, dramaturg( Balladyna, Lilla Weneda, Beniowski…).* Wieczór Trzech Wieszczów* wprowadził do naszych intelektualnych w zawołaniu spotkań domowych W Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej, nową, jakże cenną, patriotyczną i zwyczajnie oczekiwaną przez ludzi w sile wieku - jakość. Powróciliśmy w nich i powracać będziemy do życiorysów i dzieł wielkich Polaków aby z nich czerpać wzór, natchnienie, oraz potwierdzenie faktu, że nasz naród jest wielkim artystów, czytelników i w życiu swym, młodości i starości niezwykłym (romantyków czy pozytywistów?) indywidualistów solidarnych zbiorowiskiem - diasporą . Polsko, Ojczyzno nasza (…). A jeżeli chodzi o zdrowie mieszkańców, to wszystkim życzymy go bardzo wiele, abyśmy razem mogli dyskutować i rozprawiać o ważnych sprawach. Bajki zaś dzieciom i wnukom zostawiamy, by dojrzewały na odpowiednich dla swego wieku lekturach.
Aneks. Ten zapis odzyskany * Wieczór Trzech Wieszczów...*, a wydawało się utracony - dedykuję i adresuję Setnej Rocznicy Odzyskania przez Polskę Niepodległości.
Każdy z Wieszczów w swych dziełach pobudzał rodaków do czynu zbrojnego, wzmacniał ich wiarę w sens kultywowania płomiennej Nadziei Polaków na odzyskanie Niepodległości. Tak się stało. Więzy zniewolenia pękły 11 listopada 1918 roku. Polska była wolna.
(gal)
Lech Galicki, ur. 29 I 1955, w domu rodzinnym przy ulicy Stanisława Moniuszki 4 (Jasne Błonia) w Szczecinie. Dziennikarz, prozaik, poeta. Pseud.: (gal), Krzysztof Berg, Marcin Wodnicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Syn: Marcin. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1995 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”), pisze reżyserowane przez redaktor Agatę Foltyn z Polskiego Radia Szczecin słuchowiska poetyckie: Ktoś Inny, Urodziłem się (z udziałem aktorów: Beaty Zygarlickiej, Adama Zycha, Edwarda Żentary) oraz tworzy i czyta na antenie cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie. Od 2011 prowadzi w Szczecińskim Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: Teatr Empatia (nagrodzony za osiągnięcia artystyczne przez Prezydenta miasta Szczecin), pisze scenariusze, reżyseruje spektakle, w których także występuje, podobnie okazjonalnie gra główną rolę w miniserialu filmowym. Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo-Stan (1993). Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny. Tamże, 1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza. Szczecin: Wyd. Promocyjne „Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce. Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012, Antologia Smoleńska 96 wierszy. Współautor, wyd. Solidarni 2010, rok wyd.2015. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie (wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd. Promocyjne „ Albatros”, 2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże, 2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003. RECENZJE Charakterystyczne dla „metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Poźniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych (Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych (pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz groźną katastrofę). Piotr Urbański Powyższy artykuł biograficzny pochodzi z Literatury na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku, Przewodnik encyklopedyczny. Szczecin: Wydawnictwo „Kurier – Press”, 2003. Autor noty biograficznej: Piotr Lech Urbański dr hab. Od 1.10.2012 prof. nadzw. w Instytucie Filologii Klasycznej UAM. Poprzednio prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego, dyrektor Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa (2002-2008), Dokonano aktualizacji w spisie książek napisanych po opublikowaniu notatki biograficznej Lecha Galickiego i wydanych. Recenzja książki Lecha Galickiego „Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu”. Wydawnictwo „PoNaD”. Szczecin 2003 autorstwa (E.S) opublikowana w dwumiesięczniku literackim TOPOS [1-2 (74 75) 2004 Rok XII]: Dziękuję za rozmowę to zbiór wywiadów, artykułów prasowych, które szczeciński dziennikarz, ale także poeta i prozaik, drukował w prasie w ostatniej dekadzie. Mimo swej różnorodności, bo obok rozmowy z modelkami znajdziemy np. wywiad z Lechem Wałęsą, z chaotycznego doświadczenia przełomu wieków wyłania się obraz współczesności targanej przez sprzeczne dążenia, poszukującej jednak własnych form osobowości. Legendarne UFO, radiestezja, bioenergoterapia, spirytualizm – zjawiska, które Galicki nie obawia się opisywać, niekiedy wbrew opinii publicznej i środowisk naukowych. Prawie każdy czytelnik znajdzie w tej książce coś dla siebie – wywiady z wybitnymi artystami sąsiadują z wypowiedziami osób duchowych, opinie polityków obok opowieści o zwykłych ludzkich losach. Galicki, mimo iż w znacznej mierze osadzony jest w lokalnym środowisku Pomorza Zachodniego, dąży do ujmowania w swoich tekstach problematyki uniwersalnej i reprezentuje zupełnie inny, niż obecnie rozpowszechniony, typ dziennikarstwa. Liczy się u niego nie pogoń za sensacją, a unieruchomienie strumienia czasu przy pomocy druku. Pisze na zasadzie stop – klatek tworząc skomplikowany, niekiedy wręcz wymykający się spod kontroli obraz naszych czasów. (E.S.).
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
