Po latach politycy ogarnęli się i zaczęli mówić ludzkim głosem o ludzkich sprawach, czyli z serdeczną troską pochylili się nad drożyzną. Właśnie drożyzną, a nie tajemniczą inflacją, która ludziom się już mglisto kojarzy, być może jako imię dla córeczki.
Drogo już jest, ale jak ma nie być drogo, skoro pieniąchy wywalane są szuflami w błoto, dosłownie. Nasza gmina np. postanowiła, że najpilniejszą potrzebą mieszkańców jest pobudowanie nad stawem w pałacowym parku "Mostu Królowej Caroli".
Serio. I nie chodzi tu o drewnianą kładkę, ale konstrukcję na betonowych filarach do której wzniesienia zbudowano obok tymczasowy most pontonowy. Dzielni budowlańcy dostaną za swoje wysiłki sute wypłaty, które wymienią na towary w pobliskiej biedronce i na otomoto, zapewne nie licząc się z groszem.
Tak samo jak autorzy placów zabaw w każdej wsi, na ogół porośniętych trawą do pasa, bo ich liczba przewyższa liczbę dzieci. A także elektrycy podświetlający gminne drzewa, na razie te bardziej urodziwe, ale poczekajmy.
Swoją pierwszą pracę podjąłem za kilkumilionową pensję dawno temu, u schyłku tamtej prawdziwej inflacji. Nie wiem czy historia się powtórzy, ale wiem, że "kupa pieniędzy" rymuje się z "nędzy".
___________
Poniżej, podświetlone drzewo z mojej wioski.
