Pan Jezus modli się w Ogrodzie Oliwnym do Ojca przed czekającą go okrutną męką i śmiercią. Ponieważ jest Bogiem to wie co go czeka, a jako człowiek, po ludzku jest przerażony.
Pan Jezus modli się w Ogrodzie Oliwnym do Ojca przed czekającą go okrutną męką i śmiercią. Ponieważ jest Bogiem to wie co go czeka, a jako człowiek, po ludzku jest przerażony. Swoich najbliższych prosi aby czuwali z nim gdy będzie się modlił. Gdy wraca po chwili, uczniowie śpią. Mówi do Piotra z wyrzutem:
„Szymonie, śpisz? Jednej godziny nie mogłeś czuwać ze mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe”.
Czy te słowa skierowane są tylko do Piotra? Mnie one często brzmią w uszach w nieco zmienionej i dłuższej formie, jako Jezusowa skarga:
„Szymonie, Piotrze, Karolu, Stanisławie, Danielu, Krzysztofie, …. Karolino, Edyto, Krystyno, Bożeno, Anno, … śpisz, oglądasz godzinami tv, siedzisz ciągle na FB, masz czas na siłownię, fryzjera, koleżeńskie pogaduszki, na prowadzenie bloga, na jogging, masz czas na wszystko, a jednej godziny nie możesz czuwać ze mną, jednego kwadransa, pięciu minut nawet. Za chwilę czeka mnie okrutna męka i śmierć na krzyżu, jako ofiara również za twoje grzechy, a ciebie to kompletnie nic nie obchodzi?
Za chwilę do krzyża przybiją mnie rzymscy żołnierze, ale to nie oni są temu winni, są tylko narzędziem. Przyczyną są ludzkie grzechy, są twoje grzechy. Każdy twój grzech to jedno uderzenie katowskiego młota w gwoździe na moich rękach i nogach. To ty Szymonie, Piotrze, Karolu, Stanisławie, Danielu, Krzysztofie, …. Karolino, Edyto, Krystyno, Bożeno, Anno, … codziennie krzyżujesz mnie swoimi grzechami.”
Nie zamykajcie serc Szymonie, Piotrze, Karolu, Stanisławie, Danielu, Krzysztofie, …. Karolino, Edyto, Krystyno, Bożeno, Anno, …, zbawienia nadszedł czas, gdy Jezus puka w drzwi, może ostatni raz.
Szymonie, Piotrze, Karolu, Stanisławie, Danielu, Krzysztofie, …. Karolino, Edyto, Krystyno, Bożeno, Anno, … ratuj duszę swoją.
Czas ucieka, wieczność czeka.
