Manifest maskulinistyczny

Żyjemy w świecie ewidentnie opanowanym przez kobiety , w systemie, który jest zaprojektowany tak, aby to kobietom żyło się wygodnie. Pozycja mężczyzn i ich potrzeby są spychane powoli coraz bardziej na margines. Czas przerwać milczenie i zacząć jednoznacznie domagać się swojego prawa, które gwarantuje nam konstytucja – równości!

Domagamy się zrównania wieku emerytalnego obu płci. Obecny system jest nie sprawiedliwy, co można udowodnić ekonomicznie. Kobiety żyją średnio o 10 lat dłużej podczas, gdy na emeryturę idą pięć lat wcześniej. Możemy dane podstawić i porównać ilość lat pracy przypadających na rok emerytury.45/5 do max. 40/20 daje nam stosunek 9 lat pracy na rok emerytury u mężczyzny i 2 lata pracy na rok emerytury u statystycznej kobiety. Nawet nie uwzględniając różnic w zarobkach możemy powiedzieć, że mężczyźni opłacają większą część emerytur płci pięknej. Jest to ewidentne uprzywilejowanie kobiet, niezgodne z prawem. Dodam, iż wszystkie przywileje wcześniejszych emerytury powinny zostać poddane weryfikacji.
Żądamy wprowadzenia obowiązkowej służby wojskowej również dla kobiet, bądź zniesienia jej w ogóle. Istnieją bardzo silne przesłanki za tym, aby kobiety jako istoty równe mężczyznom miały również obowiązek obronny. Obecne wojny w niczym nie przypominają średniowiecznych zmagań opancerzonych osiłków i siła fizyczna, która kiedyś była cechą najistotniejszą w rzemiośle wojennym obecnie jest atawizmem. Kobiety potrafią na równi z mężczyznami obsługiwać artylerię, siedzieć w okopach czy tym bardziej działać w sztabie strategicznym i co więcej mają często wyższą celność podczas obsługi broni palnej. Uważamy że obecny obowiązek pełnienia służby wojskowej jedynie przez mężczyzn ma charakter zbliżony do niewolniczego.
Uważamy, że sądy rodzinne w Polsce dyskryminują mężczyzn nie przyznając należnych im praw do opieki nad dziećmi w sytuacjach rozwodów oraz nie dają odpowiednich praw do adopcji. Cenimy to, że kobiety rodzą nasze dzieci, ale uważamy, iż nie ma przesłanek, że kobiety bardziej kochają dzieci, a tym bardziej, że potrafią dzieci lepiej wychować. Co więcej uważamy, że to właśnie mężczyźni posiadając często zasobniejszy portfel i umiejąc utrzymać konieczną dyscyplinę (np. u dojrzewających wyrostków) lepiej wychowają swoje dzieci. Równe traktowanie wymaga ponadto, aby alimenty były płacone nie tylko przez mężczyzn, ale także przez kobiety. Możemy jednak zaakceptować, iż alimenty kobiet będą trochę niższe.
Twierdzimy, że urlopy wychowawcze (a także, ale w mniejszym stopniu L4y) są atakiem na przyrodzoną równość ludzi i wolny rynek, dlatego dążymy do ich zniesienia lub zrównania praw, tak aby płeć męska również miała prawo z nich korzystać. Na marginesie dodam, że nawet mimo wprowadzenia równych dla wszystkich urlopów wychowawczych korzystać z nich będą nadal w znacznej mierze kobiety.
Kategorycznie sprzeciwiamy się każdego rodzaju parytetom jako wyjątkowej niesprawiedliwości i skrajnej dyskryminacji. Parytety w parlamencie to zamach na demokratyczną zasadę równości wyborów (głosy oddane na kobietę mają większą wagę), zaś parytety w zarządach spółek (np. Szwecja)są ingerencją w święte prawo własności i są zatem niedopuszczalne.
Protestujemy przeciwko coraz bardziej powszechnemu mitowi męskiej przemocy, szczególnie przemocy domowej. W rzeczywistości używanie przez mężczyzn siły fizycznej przeciwko kobietom i dzieciom, zdaża się dużo rzadziej niż używanie przemocy psychicznej na mężczyznach ze strony kobiet. Równocześnie statystycznie kobiety otrzymują za podobne czyny niższe wyroki w sądach.
Uważamy, że wszechobecna dziś obsesja na punkcie gwałtów powoduje dyskryminację analogicznych przestępstw na osobnikach męskich. Przykładem może być samobójstwo 14 letniej Ani ani z Gdańska o którym mówiła cała Polska, podczas gdy samobójstwie 15 letniego chłopca w wyniku ciężkiego pobicia i znieważenia przez funkcjonariuszy państwowych nikt nie słyszał. Uważamy, że znaczna część pobić oraz niektóre znieważenia publiczne powinny być traktowane w sposób zbliżony do gwałtów, gdyż często powodują u ofiar zbliżone efekty psychologiczne, jednak mężczyźni nie zgłaszają ich z tego samego powodu jak kobiet często nie zgłaszają gwałtów. Ponadto nauka zwana wiktymologią dowodzi iż ofiary są (świadomie lub nie – tu bywa różnie) „winne” przestępstw na nich dokonanych, radykalni maskuliniści mogą zatem nie bezzasadnie głosić, że niektóre kobiety np. chcąc wyłudzić drinka wulgarnym strojem sugerują mężczyznom sex chcąc ich oszukać – w takich wypadkach gwałt jest jedynie ich winą.
Uważamy że aktywność zwana „molestowaniem sexualnym” nie jest przestępstwem lecz dewiacją, którą można ścigać z innych paragrafów (np. znieważenia godności itp.) i stanowi jedynie niebezpieczną i niesprawiedliwą broń w rękach przewrażliwionych kobiet. Obecne przepisy w tej materii trzeba zlikwidować, gdyż oprócz łamania konstytucji prowadzą do patologii takich jak wielomilionowe procesy odszkodowawcze w których głównym dowodem były zamknięte drzwi pokoju szefa. Zupełnie niezrozumiałym jest dla nas w jaki sposób jeden z byłych prezydentów Stanów Zjednoczonych stracił majątek na rzecz roszczeń kobiety z którą uprawiał dobrowolny sex.
Dążymy do sprawiedliwego traktowania chorób i problemów jakie spotykają obie płcie. Uważamy, że typowo męskie choroby jak np. te związane z prostatą są dyskryminowane kosztem tych typowo żeńskich (rak piersi). Również okres dojrzewania młodych mężczyzn jest przemilczany, mimo iż to bycie młodym mężczyzną jest obecnie okresem trudniejszym niż bycie młodą kobietą.
Otwieramy oczy feministkom uświadamiając im, że obecny układ panujący w większości cywilizowanych krajów zachodniego świata jest bardzo wygodny dla ludzi płci żeńskiej, co bezpośrednio wiąże się z rewolucją sexualną lat 60 tych i 70 tych. Akceptujemy ten układ, gdyż jest wynikiem działania wolnego rynku płci, jednak zaznaczamy, iż obecnie kobiety moją dużo silniejszą pozycję „towarzyską” niż jeszcze parędziesiąt lat temu, to do nich kierowane jest większość reklam, to one mają darmowe wejścia do najlepszych klubów w miastach a problemy ich higieny nie stanowią już najmniejszego tabu. Widząc powyższe rezultaty uważamy, że cel działalności ruchów feministycznych został już osiągnięty.