Nawiązując do ostatniej w zeszłym roku Notki kontynuuję tematykę przekształcania komunisty we współpracownika wywiadu. Jednak dzisiaj sygnalizuję tematykę współpracy cudzoziemców z polskim wywiadem, a dokładniej Angielki z polskim wywiadem wojskowym. W teczce rezydentury londyńskiej znajduje się dokument z 1956 r. o próbie wznowienia z nią współpracy:
Anna współpracowała z nami na bazie ideologicznej (członek Komunistycznej Partii Wielkiej Brytanii) i nie była przez nas opłacana. Kilkakrotnie jednak dawano jej nieduże sumy pieniędzy jako prezenty z okazji świąt państwowych.
W 1954 r. pod zarzutem współpracy z tamtejszym KW kontakt z Anną zerwano.
Obecnie Anna w dalszym ciągu pracuje w [nazwa instytucji] w Londynie jako tłumacz. /.../ odnowić kontakt /.../
Uzupełniam, że Anna to pseudonim, jej współpraca trwała od 1950 r., czyli od czasu wojny w Korei i polegała na przynoszeniu oficerowi prowadzącemu niedostępnej w sprzedaży prasy wojskowej. Niby nic wielkiego, ale zawsze coś - instytucją najbardziej kompetentną w orzekaniu o jej szkodliwości jest MI-5. Do wznowienia współpracy nie doszło, bo (!) Anna nie widywała się już z tamtą osobą (prawdopodobnie oficerem brytyjskim) i była obrażona na „Feliksa”. Nawet nie prowadząc gender studies można domyślać się, że odgrywał tu rolę wątek romansowy obok miłości ojczyzny proletariatu.
Odnośnie tytułowej „Czerwonej orkiestry” – tworzono ją niewiele wcześniej, ale też na bazie członków i sympatyków III Międzynarodówki, przecież Komunistyczna Partia Niemiec dostawała miliony wyborczych głosów.
Przedmiotem moich dalszych badań będzie zbadanie motywu etnicznego współpracy „Anny” – w aktach podano jej imiona i nazwisko.
Osoby zadowolone i niezadowolone z lektury proszę o klikanie na poniższe reklamy.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
