Ostatnio zgadało się z Pyzolem o oczekiwaniu na wiadomości o adw. Edwardzie Wende. Ja na jego dokumentację oczekuję od 16.05.2011 r., Pyzol chyba dłużej. Początkowo obwiniałem o taką zwłokę pracowników IPN – zupełnie niesłusznie. Po prostu w Polsce rośnie grupa młodych i wykształconych, którzy mają potrzebę rozszerzania swojej wiedzy o PRL: gra w kolejkę, batoniki Prince Polo, designerskie kartki na cukier, bakelitowy aparat telefoniczny i aparaty fotograficzne – zupełnie nie cyfrowe. Nawet wczoraj zawitał do Czytelni dziennikarski leszcz z Wybrzeża. Dlaczego leszcz? Pytał pracownika IPN, jak się obsługuje bazę. Jeśli publikuje w Internecie, to wszystko w porządku. Jeśli w papierze, Boże chroń drzewa.
Czytelników, którzy sięgają po teksty tuzów polskiego dziennikarstwa historycznego, zachęcam do obejrzenia nowego objawienia – Łażącego Łazarza na Nowym Ekranie. Łazarz zamarzył o wielkiej karierze w stylu Kani, Gmyza i Gańczaka, więc popełnił tekst o dokumentalistce TVN – Ewie Ewart. W tekście zaprezentowana teczka, wyczerpujące omówienie, śliczne skany dokumentów. Duże chęci poznania sprawy do końca tzn. teczek osób, na które tw „Monika” miałaby donieść. Jako bonus - kabaret, gdy autor skrót z tekstu „dziennikarzy kk” rozwija jako [Kościoła katolickiego]. Sezon festiwali kabaretowych - Zielona Góra, Płock, Lidzbark, Koszalin i Giżycko już minął, a wielbiciele tego rodzaju sztuki mogą jeszcze coś dla siebie znaleźć – na Nowym Ekranie.
W takich warunkach pracy, gdy pracowników (szeregowych) IPN nie przybywa, a czujących swój talent pismaków powódź, możemy z Pyzolem nie doczekać – IPN nie jest z gumy.
Osoby zadowolone i niezadowolone z lektury proszę o klikanie na poniższe reklamy.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
