Tenze autorytet w wywiadzie dla marksistowskiej Krytyki Politycznej zarzuca nam, ze “najsilniejszy jest stereotyp żałobny, stereotyp trupa. Stereotyp Polski pokrzywdzonej, cierpiącej, zabijanej, mordowanej”.
Strach zapytac, co w takim razie pan Huelle mysli o calkiem skutecznie narzucanym nam stereotypie wiecznie gromionego narodu zydowskiego? Ale ja nie o tym.
Z moich obserwacji wynika, ze najwiekszym narodem zalobnikow, uprawiajacych co roku publiczna nekrofilie sa Brytyjczycy ze swoim
Dniem Pamieci, gromadzacy sie przy Cenotaphach ( symbolicznych grobach ) rozsianych na obszarze calego Commonwealthu.
A gdziez lepsze miejsce dla wybudzania “upiora” jak cenotaph? Kto wybawi Brytyjczykow od ich nekrofilnego nalogu, skoro Zjednoczone Krolestwo to nie Polska, zas glosy autorytetow “oralnych” nie interesuja nawet prasy brukowej?
I jeszcze ten, uwazany za jeden z najpiekniejszych, wiersz Ruperta Brooke’a pt. “Zolnierz”:
The Soldier
IF I should die, think only this of me:
That there's some corner of a foreign field
That is forever England. There shall be
In that rich earth a richer dust concealed;
A dust whom England bore, shaped, made aware,
Gave, once, her flowers to love, her ways to roam,
A body of England's, breathing English air,
Washed by the rivers, blest by the suns of home.
And think, this heart, all evil shed away,
A pulse in the eternal mind, no less
Gives somewhere back the thoughts by England given;
Her sights and sounds; dreams happy as her day;
And laughter, learnt of friends; and gentleness,
In hearts at peace, under an English heaven.
W odroznieniu od skutecznie tresowanej Polski, Anglia, bez medialnej dominacji Michnika i Waltera, nigdy nie przezwyciezy swojego “demona patriotyzmu”, dopoki w szkolach bedzie sie przerabiac takie wiersze, jak cytowany wyzej.
PS.
Uwaga mlodzi mieszkancy duzych aglomeracji, posiadajacy dyplomy i poddyplomki uczelni humanistycznych oraz czytelnicy prasy wielonakladowej i kolorowej:
W nieniejszym wpisie posluzylem sie
ironia
Inne tematy w dziale Polityka
