Jan Tomaszewski za swoje wypowiedzi na temat polskiej reprezentacji na EURO 2012, został zawieszony w prawach członka klubu PIS. Z decyzją prezydium klubu parlamentarnego zgadzam się w zupełnością. Lecz zgadzam się również z opinią człowieka, który zatrzymał Anglię.
Rola polityka, którą odgrywają na codzień posłowie, jest rolą bardzo specyficzną. Teoretyczna i wszechobecna wolność słowa, jest regulowana przez zasady PR'owskie. Politycy mogą wypowiadać się według swojego uznania i sumienia wszędzie. Wszędzie, poza wypowiedzieniami publicznymi, które kierują się swoimi prawami. Chodzi naturalnie o dyskurs partyjny. O tym zdaje się, że zapomniał pan poseł Jan Tomaszewski.
Odłóżmy jednak politologiczną analizę na bok. Tomaszewski wyraził krytyczny pogląd odnośnie trzech piłkarzy, którzy zostali powołani do polskiej narodowej kadry przez selekcjonera Franciszka Smudę. Problem rozchodzi się o to, że dwóch z nich to Niemcy a trzeci jest Francuzem. Ponadto są to piłkarze, którzy już wcześniej reprezentowali kraje, z których rzeczywiście pochodzą. I jak tu się nie zgodzić z taką krytyką? W końcu impreza, na którą państwa wysyłają swoje drużyny, czyli Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej, powinny być drużynami w stu procentach narodowymi. Powinny, ale tak nie jest. I to oczywiście nie tylko w przypadku Polski. Piłkarski świat ma już jedną Ligę Mistrzów, w której klubowa drużyna X z kraju Y, posiada jedynie garstkę rodowitych piłkarzy z kraju Y. Dlatego zgadzam się z opinią Jana Tomaszewskiego, iż wysyłanie swoich narodowych drużyn, w których grają również obcokrajowcy, mija się z celem takiej imprezy jak EURO 2012.
Oprócz tego, Tomaszewski zwrócił uwagę na jeszcze jedną kwestię. W reprezentacji zagra bowiem Łukasz Piszczek, który jest skazany prawomocnym wyrokiem sądu za korupcję. Osoby z wyrokami powinny być publicznie szkalowane. Jednak w Polsce mamy doczynienia z inną praktyką. I to zarówno w polityce – przykład: kilka dni temu prezydenta miasta Opole został skazany wyrokiem sądu, jednak o dymisji nie ma mowy - jak i sporcie, co potwierdza przykład Piszczka. Tak właśnie wygląda walka z korupcją w znienawidzonym przez wielu kibiców Polskim Związku Piłki Nożnej.
Ktoś może powiedzieć, że gdyby nie Ci zagraniczni piłkarze, to występy polskiej reprezentacji na tego typu turniejach, byłyby jeszcze bardziej beznadziejne, niż się w ostateczności okazywały. To prawda. W końcu na naszym debiutanckim występie na Mistrzostwach Europy z 2008 roku, reprezentacja Polski w ciągu trzech meczy zdobyła tylko jedną bramkę, strzeloną przez Rogera Guerreiro, który jest pochodzenia brazylijskiego. W Mistrzostwach Świata z 2002 roku, w fazie grupowej zdołaliśmy wygrać tylko jeden mecz z USA, do czego przyczynił się polski reprezentant Emmanuel Olisadebe, który z kolei jest Nigeryjczykiem. Nie mogę się powstrzymać od przytoczenia komentarza do właśnie tego meczu, wypowiedzianego przez Marcina Dańca, który ten trzeci, już o pietruszkę mecz z Amerykanami, skwitował słowami żeśmy jeszcze niepotrzebnie z Amerykanami wygrali, się bałem że nas z NATO wypierniczą.
Jednak skoro sprawy prezentują się tak a nie inaczej, to warto zaprzestać traktowania piłki nożnej jako naszego sportu narodowego. Reprezentacja Polski (jakakolwiek ona by nie była) nie osiąga oczekiwanych, najczęściej wygórowanych wyników przez polskich kibiców. Dlatego poziom rozczarowania jest zawsze nazbyt wysoki. Bo to tak, jakby przez 15 lat siadać przed telewizorem i mocno wierzyć, że Robert Mateja w końcu wygra Puchar Świata w Skokach Narciarskich (bez urazy dla naszego skoczka). Chcę tylko pokazać, że na sport nie należy patrzeć przez pryzmat emocji i swoich jakiś ambicji, marzeń, a brać pod uwagę realne umiejętności i szanse. Jednak z jedną wypowiedzią Tomaszewskiego zgodzić się nie mogę. Uważam, że pomimo wszystko, powinniśmy kibicować naszej reprezentacji na wszelkich sportowych imprezach oraz życzyć sobię, aby drużyny narodowe były rzeczywiście drużynami narodowymi a sport wolnym od korupcji.
