Tylko przewodnictwo trzeciego pokolenia może zintegrować Europejskie społeczeństwo inwestorów sieci wiedzy.
Cyber zniewolenie człowieka
Coraz bardziej realnym jest zagrożenie wykorzystania gigantycznych możliwości technologicznych do scentralizowania zarządzania informacjami, w sposób pozwalający korporacjom na programowanie życia każdego człowieka. Jest już ostatni dzwonek na zaproponowanie alternatywnego dla postmodernizmu kulturowego i neoliberalizmu ekonomicznego, modelu rozwoju społeczno gospodarczego. Respektującego wolność, solidarność i równość w ustrojach życia publicznego.
Czy podobnie jak na początku Nowożytności potrafimy skupić rzeczników praw narodów Europy Środka wokół Chrystusowej sprawiedliwości i przeciwstawić się korporacjom eurodestruktorów, zniewalających pod fałszywymi sztandarami.
Komercyjny rozwój wiedzy
Podobnie jak 600 lat temu, dziś również spór dotyczy znaczenie rodziny i gospodarstwa domowego w wychowaniu do obywatelstwa. Niszczeniu rodziny służy walka z chroniącym naturalne relacje Kościołem Katolickim, walka z integracjami narodowymi. Temu służą ideologie segmentacji i segregacji seksualnej w naukach humanistycznych, temu służy ekonomia moralizatorstwa i surrealizmu poznawczego.
Skuteczność tej eurodestrukcji, w środowiskach akademickich, wynika z oparcia ich na paradygmacie komercyjnego rozwoju wiedzy. Paradygmacie właściwym dla aprioryzmu politycznego opiekuńczych państw, zorganizowanych zgodnie z dynamiką wertykalnego przepływu informacji.
Solidarny rozwój wiedzy
Cyfrowa rewolucja daje dynamikę horyzontalnego przepływu informacji. Ale sprawiedliwe i powszechne wprowadzanie nowoczesnych narzędzi i technologii do usług społecznych, wymaga stałego podnoszenia kompetencji gospodarstw domowych do ich użytkowania. Wymaga infrastruktury dla rozwoju innowacji pracy dobroczynnej. Odpowiednio do nowego paradygmatu ustroju usług społecznych: solidarnego rozwoju wiedzy.
W ciągu kilku lat, w formie blogowych tekstów oraz bezpośrednich wystąpień do różnych instytucji administracji publicznej oraz do władz wyższych uczelni, przedstawiłem szereg rekomendacji dla witalizacji kultury zdrowia i kultury pamięci. Propozycje te zatrzymują się odpowiednio: na moralizatorskiej dezintegracji sieciowych debat, na etatystycznych liniach oporu silosowego rozkładu rządowej odpowiedzialności za rozwój Polski oraz na akademickim oderwaniu od potrzeb społecznych, respektowaniem politycznego aprioryzmu komercyjnego rozwoju wiedzy.
Z bliska widać i czuć
Tymczasem chroniące publiczne wartości Państwo, chcąc wprowadzić do strategii i polityk społecznych powinności subsydiarnego wsparcia rodzin i innych wspólnot społecznych w solidarnym rozwoju wiedzy, powinno je realizować przez partnerstwo krajowej administracji rządowej, z terytorialną administracją samorządową.
Naturalną odpowiedzią na nowe wyzwania popytowego rozwoju innowacji, powinno być podjęcie zagadnień ustroju i polityk społecznej gospodarki rynkowej z perspektywy regionalnej. Poziomem dla dynamicznego powiązania obu administracji może i powinien być poziom władz wojewódzkich. Z tej perspektywy widoczne są zarówno narodowe jak i międzynarodowe strategie modernizacyjne jak i mobilność udziału Polaków w globalnie otwartej sieci wiedzy.
Nestorzy bogactwem narodowym
Wprowadzanie nowych rozwiązań, obejmujących wszystkie trzy pokolenia wymaga wprowadzania nowych pojęć i standardów dla kompetencji, kwalifikacji, usług, instytucji. Pierwszym zadaniem wydaje się obecnie przekonanie osób decydujących o publicznej infrastrukturze dla usług edukacyjnych i szkoleniowych, że rozwój przedsiębiorczości i dobrobytu Polaków, będzie zależał nie tylko od kompetencji do pracy komercyjnej, ale również i od kompetencji do pracy solidarnej.
W tekście Twórcy kultury narodowej wskazałem, że dobroczynni seniorzy i nestorzy tworząc cyfrowe zasoby kultury pamięci, powinni znajdować w tym nie tylko moralne źródło satysfakcji. Wskazałem przy tym na dwa nie pieniężne instrumenty gratyfikacji wysiłków dla samorządności narodowej.
U źródeł Krajobrazu
Coraz silniejsza presja polityczna na segmentację w Europie, czego kolejnym wyrazem, po zaproszeniu muzułmanów do inwazji, jest wprowadzenie przez Bundestag uregulowań dla trzeciej płci, zobowiązuje narody zdolne do zorganizowania sprzeciwu przed segregacją seksualną, do wprowadzania rozwiązań wzmacniających solidarność wewnątrz i między pokoleniową.
Wobec wagi takich wyzwań, moralizatorstwo elit politycznych czy akademickich, rzekomo zatroskanych słabością organiki życia społecznego, trzeba określić jako obłudę. Naiwnym wydaje mi się oczekiwanie na skuteczność duchowych sił Polskiej kultury narodowej. Przecież nawet najmocniejsze ośrodki akademickie Kościoła Katolickiego nie podejmują ekonomicznej refleksji nad zmianami form pracy dla dobrostanu społecznego. Papugując politpoprawnie o kapitale etycznych biznesmenów i moralności polityk senioralnych.
Odwołując się do konkretu zaproponowałem, by konieczne pilotaże standardów, instrumentów i instytucji kultury zdrowia i kultury pamięci wspierających dziadków i ich rodziny w solidarnym rozwoju wiedzy, podjęte zostały w powiatach współpracujących ze sobą województw południowej Polski.
Zaczynając narodową samorządność nestorów, od źródeł Królowej Polskich Rzek.
Ps. Osoby zainteresowane praktyczną współpracą w zagadnieniach zarysowanych na schemacie, zapraszam do kontaktu poprzez pocztę prywatną.
