"Poznasz przystojnego bruneta"

"Życie jest... - powieścią idioty,

Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą" - fragment "Makbeta" Szekspira.

Na początku nowego filmu Woody Allena, pt. "Poznasz przystojnego bruneta" / "You Will Meet a Tall Dark Stranger"/ przedstawiona jest parafraza tego cytatu i brzmi: "Życie jest wrzaskliwą opowieścią, a na końcu nic nie znaczącą".

Akcja filmu prowadzona jest przez narratora / Zak Orth /, który spokojnym głosem przechodzi od osoby do osoby, od sekwencji do sekwencji. Podkręca, bądź tonuje odczucia.

W rolach głównych występują: Anthony Hopkins / gra Alfiego Shebritcha, który po 40-tu latach małżeństwa opuszcza żonę i chce przeżyć drugą młodość, przy pewnej pomocy: siłowni, wybielonych zębów, pomarańczowej opalenizny i viagry - stosowanej z zegarkiem w ręku /, Gemma Jones / gra Helenę Shebritch, kobietę opuszczoną - o wyglądzie staruszki - i pod wpływem szalonej wróżki, która jej obiecuje, że pozna przystojnego bruneta /. Wymieniona para ma: córkę Sally / Naomi Watts / zakochaną w swym szefie z galerii, Gregu / Antonio Banderas / i zięcia Roya / Josh Brolin / lekarza bez praktyki-autora jednej książki-taksówkarza, który interesuje się sąsiadką z naprzeciwka.

Cały splot wydarzeń, uwikłań, nowych doznań i oczekiwań, doprowadza do poważnych - życiowych - zmian u wszystkich bohaterów filmu. Tylko, czy na lepsze?

Wszyscy uciekają przed samotnością, a także poszukują miłości w nowych partnerach, choćby dawali oni tylko ograniczoną gwarancję zaspokojenia pragnień.

Kluczowe słowa wypowiada - w pewnym momencie - narrator filmu, który rzuca: "czasami urojenia działają skuteczniej, niż leki".

Zdjęcia do filmu zrobił Vilmos Zsigmond. Są nastrojowe i chwilami, jakby z innej epoki, choć kręcono je we współczesnym Londynie.

A muzyki nie da się opisać, bo składa się z wiele utworów - sączących się delikatnie i tak bajecznych, jak choćby: "If I Had You" Benny Goodmana: