Wcale mi was nie żal, Medycy

Dwa lata rządów Prawa i Sprawiedliwości to okres permanentnego pogotowia strajkowego w służbie zdrowia. Strajkowali lekarze i pielęgniarki przy aktywnym wsparciu ówczesnej opozycji parlamentarnej i mediów. W 2007 roku środowisko lekarskie niemal w całości poparło Platformę Obywatelską, a Donald Tusk złożył liczne obietnice, z których kilka pozwolę sobie przytoczyć:

Wysoki Sejmie! - mówił w  expose Donald Tusk - "Zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego jest konstytucyjnym obowiązkiem władzy publicznej, a więc także mojego rządu. (...). Naprawa tego systemu będzie jednym z absolutnie pierwszoplanowych zadań rządu. My ten system naprawimy oszczędzając ludziom, pacjentom, lekarzom, pielęgniarkom słów a gwarantujemy szybkie decyzje.
(...)
Musimy pokonać zmorę wielomiesięcznego oczekiwania przez pacjentów na poradę lub zabieg, bo to wielomiesięczne oczekiwanie to, niestety, czasami wyścig ze śmiercią. Dlatego doprowadzimy do tego, aby placówki ochrony zdrowia, publiczne i niepubliczne, były traktowane jednakowo i miały równe szanse konkurowania o kontrakty z instytucjami ubezpieczenia zdrowotnego. Konkurencyjność jest wypróbowaną metodą podniesienia jakości oferowanych świadczeń zdrowotnych
(...)
Nie można dłużej szantażować lekarzy i pielęgniarek ich poczuciem odpowiedzialności i gotowością do nadzwyczajnych poświęceń.
(...) I nadszedł wreszcie czas, właśnie w tym, kiedy poruszamy temat ochrony zdrowia i placówek ochrony zdrowia, żeby wreszcie głośno powiedzieć, że jednym z powodów, dla których cierpi dzisiaj pacjent, lekarz i pielęgniarka, jest to, że ludzie bez pokory, bez świadomości swoich ułomności i ograniczeń wzięli na siebie pełnię władzy nad ochroną zdrowia i zostawili pacjenta i lekarza i pielęgniarkę w sytuacji rozpaczliwej. Trzeba oddać władzę tym, którzy na miejscu chcą zająć się ochroną zdrowia człowieka i o to chodzi Platformie Obywatelskiej i Polskiemu Stronnictwu Ludowemu. To jest droga do przebudowy, do skutecznej naprawy ochrony zdrowia.

I oczywiście ta droga, ten mechanizm wymaga czego? Znowu powiem to słowo: zaufania, zaufania do ludzi, zaufania do lokalnych społeczności. I odrobiny pokory wobec możliwości władzy centralnej i biurokracji centralnej.
(...)
Powszechność dostępu do świadczeń zdrowotnych, taka realna dostępność, wymaga istotnych zmian w systemie ubezpieczenia zdrowotnego, także po to, by stał się wolny od nacisków politycznych i rzeczywiście efektywny. Chcemy żeby także osoby ubogie, dzisiaj społecznie wykluczone i niedostosowane mogły na równych prawach korzystać z dostępu do ochrony zdrowia, a dzisiaj dobrze wiecie że tak nie jest. Dlatego będziemy chcieli podzielić Narodowy Fundusz Zdrowia na konkurujące między sobą instytucje ubezpieczenia zdrowotnego. Chcemy aby to ubezpieczyciele zabiegali o nasze składki i żeby to pacjent stał się wreszcie realnym dysponentem swojej składki zdrowotnej. Chcemy, że nie urzędnik centralny ale każdy obywatel decydował, jak wydaje i gdzie wydaje swoje przecież pieniądze na ochronę zdrowia”

Pięknie mówił, ale...

Minęło pięć lat rządów Platformy Obywatelskiej, NFZ nie został podzielony, nie ma konkurencji, nie ma bezpieczeństwa zdrowotnego, są kolejki, a Wy – jak powiedział premier - „korzystacie z publicznych pieniędzy”.  Co znaczy, że nie pracujecie, nie zarabiacie – korzystacie(!!!). W dodatku z  pieniędzy publicznych. Żerujecie znaczy.  A poza tym, jak sugeruje Tusk, będziecie „zachowywali się niegodnie” i „utrudniali pacjentom życie”.

Drodzy Medycy, jak się z tym czujecie, to Wasz problem.  Ja nie mam złudzeń, że cokolwiek zrozumiecie i wyciągniecie wnioski.  Zbyt dobrze Was znam, a poza tym -  „Religa ma tłuste włosy”. O, przepraszam, miał, straciliście ostatni argument.

Wcale mi Was nie żal.