Rozmaitości, Obyczaje
S.N.A.F.U.
"Situation normal - all fucked up!"
*
Jak myśleć w idei materialnymi elektronami swobodnymi i cząsteczkami wody?
Rzecz: przedmiot materialny, elektron cząstka materii, H2O cząsteczka materii.
Jak obliczyć ile elektronów swobodnych można zgromadzić w zbiorniku z wodą?
Wirtualna konfrontacja idei hydroelektronowej w naturze ułożeń niemożliwych.
*
Jest problem scenariusza efektu profuturo promocji idei hydroelektronowej w Stanach Zjednoczonych. Idea "puszki SNAFU" w domenie amerykańskiej może stać się w kulturze inspiracją S.N.A.F.U.
Wikipedia: "Private Snafu"
Jest w sztuce, w armii, w handlu, w polityce....w Google: np. "Operation Snafu".
Zatem plakat idei hydroelektronowej w domenie Stanów Zjednoczonych wirtualnego wynalazku "puszka SNAFU" może być uznany za mem. I może się zdarzyć, że "puszka SNAFU" będzie w amerykańskich memach łączona z wieloma różnoideami w scenariuszu ułożenia:
"wybrana różnoidea → masz problem? → użyj puszki SNAFU" → „sytuacja normalna → wszystko popieprzone!”
*
Rysunek
- idea hydroelektronowej "puszki SNAFU" w postaci dwóch połączonych puszek od piwa wypełnionych wodą jako zakmięty zbiornik, do którego wprowadzane są elektrony za pomocą działa elektronowego:
Tłumacz Google:
Puszka "SNAFU" - technologia i technika - energia i moc profuturo w Stanach Zjednoczonych Ameryki
"SNAFU" can - technology and technique - energy and power profuturo in the United States of America
W idei hydroelektronowej "puszka SNAFU" to "wirtualny przedmiot" dotyczący względnego wzrostu pojemności elektrycznej (naelektryzowanie powierzchni zewnętrznej ~ naelektryzowanie zamkniętej powierzchni wewnętrznej), ułożony w oparciu o przesłanki SNAFU (link).
Jak do tego dodać jeszcze kosmiczne pozyskiwanie elektronów w idei ich źródła, tj. zorza polarna, Pas Van Allena, to byłby w idei hit "S.N.A.F.U." (link)?
*
Zatem do idei plakatu hydroelektronowego trzeba by dopisać procedurę wykonania "puszki SNAFU".
W podanym powyżej linku SNAFU napisał:
"Jak to Manneta zainteresuje, to mogę podać bliższe szczegóły, jak całą procedurę przeprowadzić."
Mannet zwraca się z prośbą do SNAFU o napisanie pod tą notką procedury, czyli rozwinięcie opisu:
"...może być np. aluminiowa puszka od piwa, wewnątrz której utworzy się warstwę izolatora oddzielającą metal od cieczy, którą się puszkę wypełni. Cała sztuka polega na tym, żeby ta warstwa izolatora wewnątrz była ODPOWIEDNIO CIENKA. A odpowiednio cienką warstwę izolującą wewnątrz puszki z piwem można sobie wytworzyć samemu w kuchni, używając kilku prostych środków: potrzeba kilka łyżeczek sody do pieczenia ciast (tzw. "oczyszczonej"), źródła prądu stałego -- może być taki zasilaczyk włączany do gniazdka na ścianie -- uniwersalnego miernika elektrycznego, i kilku przewodów z krokodylkami."
***
Dodane po komentarzu SFANU, w którym jest link do prezentacji - link, YT: "How to Make Electrolytic Capacitors" (dostępne tłumaczenie PL). To już są dwie prezentacje dodane do idei hydroelektronowej "puszki SNAFU" ukazujące efekty praktyczne w dobranych ułożeniach fizyczno-technicznych [1.] :
|
Prezentacja na YT:
"How to Make Electrolytic Capacitors"
(izolator, efekt wzrostu pojemności)
|
"puszka SNAFU"
w idei hydroelektronowej
zbiornik:
połączone dwie puszki od piwa, każda o pojemności 0,5 l, wewnątrz których ułożona jest warstwa izolatora (dielektryka) oddzielająca metal do wody, do której poprzez okienko próżnoszczelne wprowadzane są elektrony z działa elektronowego [2.]
|
Prezentacja YT:
"Shooting an electron beam through air"
(emisja elektronów do powietrza)
|
Idea fizyczno-techniczna warstwy izolatora w scenariuszu hydrolektronowym:
- oddzielenie wody od metalu (w idei puszki od piwa - aluminium), czyli ścianek zbiornika,
- utworzenie cienkiej warstwy dielektryka (powyższy przykład wskazuje, że istotna jest grubość warstwy izolatora, im cieńsza tym mniejsza odległość pomiędzy płytką pierwotną kondensatora (aluminium), a "płytką wtórną", którą stanowi elektrolit - druga płytka pierwotna (aluminium) służy do przewodzenia prądu do elektrolitu), po utworzeniu warstwy izolatora, elektrony dostarczane są do puszki z działa elektronowego.
- ponadto izolator jest w idei pod wpływem efektów termodynamicznych cząsteczek wody.
Rysunek: "How to Make Electrolytic Capacitors"
[1.] - Elektrony w metodzie wprowadzania za pomocą działa elektronowego przenikają przez okienko próżniowe. Możliwe jest to, np. względem powietrza - link, YT: "Shooting an electron beam through air" (dostępne tłumaczenie PL) - "Wystrzeliwanie wiązki elektronów w powietrze. Specjalne okno o grubości 100 nm pozwala elektronom o energii 25 KeV przejść z lampy próżniowej do atmosfery, gdzie uderzają w ekran fluorescencyjny – CRT w powietrzu!"
[2.] - Ilość wody 1 dm3 odnosi się do "miary jonowej", to w idei ilość wprowadzonych elektronów równa 10-7 mol/dm3 w związku do stężenia jonów H+ w ramach jonu H3O+ w wodzie w temp. 25 ℃, która wynosi w stanie równowagi 10-7 mol/dm3.
*
W przypadku kondensatorów, aby opisać ilościowo wpływ dielektryka na pojemność kondensatora wprowadza się dla tego dielektryka stałą materiałową, która nazywana jest względną przenikalnością elektryczną ε określoną jako stosunek pojemności kondensatora wypełnionego dielektrykiem C do pojemności kondensatora pustego C0.
ε = C / C0.
C = εo * ε * S / d, gdzie S to powierzchnia płytki, a d to odległość między nimi.
Dodanie elektrolitu i izolatora przesuwa ułożenie elektrostatyczne w kondensatorze, a mniejsza wartość d zwiększa jego pojemność.
*
W idei hydroelektronowej jest czysta woda (technicznie o możliwie najlepszej jakości, czyli w miarę możliwości nie zwierająca innych składników niż H2O). Woda (cząsteczki H2O w stanie ciekłym) jest dielektrykiem polarnym.
Izolator umożliwia gromadzenie wprowadzonych elektronów pomiędzy jego powierzchnią i powierzchnią wody:
W idei hydroelektronowej w zbiorniku nie jest elektrolit. Zatem po uzyskaniu warstwy izolatora w puszcze, jest z niego usuwany i napełnianych wodą. Jest w idei zachowany dopływ elektronów do powierzchni wewnętrznej zbiornika, wynikający z przyjęcia przesłanki, że wprowadzone elektrony będą się od siebie odpychać. Wprowadzone elektrony oddziałują w idei z modelami ("ufizycznieniami") cząsteczki wody:
Internet:
*
Zatem energia kinetyczna wprowadzonych elektronów jest energią dodaną do zbiornika. Ruch elektronów związany jest również z dodaniem ich pędu do "materii wodnej" (cząsteczek H
2O oraz powstałe z nich jony).
Załóżmy zatem, że cała dodana energia kinetyczna i pęd wprowadzonych elektronów w wyniku przemian form energii oraz zmian pędu są oddawane do otoczenia zbiornika. Wówczas pozostaje oddziaływanie elektrostatyczne cząstek (elektronów) z cząsteczkami (H2O) i jonami, np. H3O+, itd. W tej idei elektrony powinny zgromadzić się w przestrzeni wewnętrznej zbiornika:
- pomiędzy powierzchnią wewnętrzną izolatora i powierzchnią wody w zbiorniku,
- pomiędzy cząsteczkami wody (elektrony solwatowane), ich energia ruchu jest za mała by dokonać ingerencji w strukturę elektrostatyczną cząsteczki wody.
"Puszka SNAFU (OH2 ~ e ~ H2O)" to wirtualny przedmiot w idei hydroelektronowej obejmujący zagadnienia tj.:
Wybrane, znane fakty z fizyki i techniki, m.in. w szczególności elektrycznej, elektrostatycznej, elektromagnetycznej i termodynamicznej, zastosowane względem zamkniętego zbiornika, np. w tej idei aluminiowa puszka od piwa, który jest wypełniony czystą wodą (w miarę możliwości technicznych zawierającą najmniejszą ilość innych składników niż cząsteczki H2O), oddzieloną od ścianek metalowego zbiornika izolatorem (dielektrykiem, np. tlenkiem metalu, dla puszki aluminiowej w postaci tlenku aluminium /tlenek glinu, tritlenek diglinu: Al2O3/*) i do którego metodą z zewnątrz wprowadzane są elektrony swobodne (np. za pomocą działa elektronowego lub inną metodą elektrony nienależące do cząsteczek wody), wykorzystujące w opisie przedeksperymentalnym przewidywanych efektów hydroelektronowych własności wprowadzonych elektronów i cząsteczek wody oraz naelektryzowanie zamkniętej powierzchni wewnętrznej zbiornika.
* - tlenek glinu jest izolatorem elektrycznym o względnie wysokiej przewodności cieplnej
