Dorabianie klucza elektrycznej antygrawitacji z wirtualnej antymaterii.

Matematyczne zasady filozofii ufizycznienia.

Antygrawitacyjny impuls dipolowy materii i antymaterii.

Przesłanka: "Pytanie o niezerowy ładunek neutronu ma fundamentalne znaczenie dla problemu rozszerzania się Wszechświata, a także wyjaśnienia źródła pól magnetycznych Ziemi i Układu Słonecznego" [str. 13, pkt 2.3.].

Wybrany model wizualizacji ułożenia neutron~antyproton oznaczony znakiem "~". Wirtualny antyproton wnosi do ułożenia z rzeczywistym neutronem matematyczny ładunek elektryczny o wartości -1.
*

Matematyczny dipol elektryczny.
"Oddziaływanie magnetyczne i elektryczne James Clerk Maxwell opisał jako komplementarne aspekty oddziaływania elektromagnetycznego. [Wikipedia: Oddziaływania podstawowe]". Fizyka nie obserwuje oddziaływania elektrycznego pomiędzy antyprotonami z neutronami według powyższego ułożenia matematycznego. Ułożenie matematyczne jest możliwe.

Dipol elektryczny to układ dwóch różnoimiennych ładunków elektrycznych q, równych co do wartości, lecz o przeciwnych znakach, umieszczonych w pewnej odległości r od siebie, przy czym odległość r jest dużo mniejsza niż odległość do punktu, w których wyznacza się pole.

Ułożenie neutronu z antyprotonem jest wybranym działaniem matematycznym (D) na ułamkach dla wartości ładunku elektrycznego, polegającym na uzupełnieniu do +1 i -1 względem ładunku elektrycznego kwarków:

D [+1 -1 -1] = neutron [ +2/3 -1/3 -1/3 ] + antyproton [ +1/3 -2/3 -2/3 ]

Matematyczny dipol elektryczny (De) można ułożyć z powyższych ułamków tak je grupując, aby otrzymać podział na +q i -q, (zamieniając -1/3 neuronu z -2/3 z antyprotonu lub zamieniając -1/3 neuronu z +1/3 z antyprotonu):
1. D [ +q, - q ] =  [ +2/3 -2/3 -1/3 ] + [ +1/3 -1/3 -2/3 ] = [ -1/3 -2/3 ], nie spełnia różnoimienności
2. D [ +q, -q ] = [ +2/3 -1/3 +1/3 ] + [ -1/3 -2/3 -2/3 ] = [ +2/3 -5/3 ] = [ +q = 2/3, -q = 5/3 ], nie spełnia równowartości

+q ---- r ---- -q

Ad. pkt 2.: (+2/3)  ---- r ---- (-5/3)
Matematyczny dipol elektryczny zawarty jest w objętości przestrzennej neutronu zatem w odległość r między ładunkami +q i -q nie jest w tym ułożeniu większa od średnicy neutronu patrząc z perspektywy zewnętrznej. Neutrony i protony mają podobne średnice, rzędu d = 2,5 × 10⁻¹⁵ m.

(1). Miara: Niech w pierwszym przybliżeniu r = 2,5 × 10⁻¹⁵ m. Długość wektora łączącego oba ładunki, to długość ramienia dipola (ozn. p), natomiast iloczyn ramienia dipola przez wartość ładunku dodatniego to elektryczny moment dipolowy:

p = r * q

p = 2,5 * 10⁻¹⁵ m  * 2/3 * e

Ponieważ antyproton jest "matematycznie wirtualny" i z wiązany z protonem, to przyjęte jest, że r(max) = d. Aby wartości ładunków +q i -q były równe, to wprowadzany poniżej jest współczynnik momentu dipolowego "x" względem ładunku -5/3:

|2/3| = x * |5/3|, x = 0,4

(2). Miara: Niech długość ramienia r będzie mniejsza niż średnica d neutronu. Wówczas r = x' * d, gdzie x' jest współczynnikiem ramienia dipola względem średnicy d neutronu:

p = x'  * 2,5 * 10⁻¹⁵m  * 2/3 * e

Jeżeli przyjąć, że długość ramienia dipola r byłaby rzędu długości Plancka 1,6*10^-35 m, wówczas x' =  0,64 * 10^-20, r(min) = długość Plancka.

p =  0,64 * 10^-20  * 2,5 * 10⁻¹⁵ m  * 2/3 * e

p =  2,5 * 10⁻¹⁵ m  * 0,64 * 10^-20 * 2/3 *  e

p =  2,5 * 10⁻¹⁵ m  * 0,64 * 2/3 * 10^-20 * e

p =  2,5 * 10⁻¹⁵ m  * 0,43 * 10^-20 e

+q = 0,43 * 10^-20 e

|2/3| = x * |5/3|, x = 0,4

|2/3| = 0,4 * |5/3|

Przypadkowo, aby ładunki dipola były równe co do wartości bezwzględnej, wprowadzony był współczynnik x = 0,4, oraz aby ramię dipola było równe długości Plancka, otrzymano współczynnik pośredni x' = 0,43. Zatem wyprowadzone miary mogą mieć charakter "alchemiczny".

|+q| = 0,4 * |-q|

 -q =~ 10^-20 e

W tym ułożeniu wartość ładunku elektrycznego dla dipola elektrycznego związanego z efektem matematycznego ułożenia "~" kwarków neutronu z "wirtualnymi kwarkami" antyprotonu jest rzędu 10^-20e, natomiast długość ramienia dipola elektrycznego jest rzędu długości Plancka.

Zatem wartość ładunku elektrycznego ujemnego dla wirtualnie elektrycznej, neutronowej, antygrawitacji jest rzędu 10^-20 e. Wartość ładunku elektrycznego, którego pochodzenie jest od "wirtualnego antyprotonu", wartość ujemnego ładunku elektrycznego neutronu, którym neutrony ze sobą oddziałują, odpychają się.

(antyproton ~10^-20e neutron) - odpychanie się neutronów - (neutron ~10^-20e antyproton)

Matematyczne ułożenie neutronu z antyprotonem poprzez dopełnienie do +1 i -1 względem ładunku elektrycznego kwarków, "wprowadza do objętości (własność przestrzeni)" neutronu matematyczny ładunek elektryczny antyprotonu o wartości -1. Ten matematyczny, dodatkowy impuls elektrycznego ładunku ujemnego, ufizyczniony jest do wartości rzędu 10^-20 e dla powyższego dipola.

Neutron z wirtualnym antyprotonem tworzy dipol. Poglądowa wizualizacja neutronu stowarzyszonego z antyprotonem:



Oddziaływania jądrowe oraz elektromagnetyczne generują ułożenie geometryczne ładunku elektrycznego +q wobec dodatkowego ładunku -q o wartości rzędu 10^-20 e.

D [+1 -1 -1] = neutron [ u d d ] + antyproton [ ƌ ū ū ]
D [+1 -1 -1] = neutron [ +2/3 -1/3 -1/3  ] + antyproton [ +1/3 -2/3 -2/3 ]
D [ +q, - q ] = [ +2/3 -1/3 +1/3 ] + [ -1/3 -2/3 -2/3 ] = [ +2/3 -5/3 ] = [ +q = 2/3, -q = 5/3 ], oscylacje +/- 1/3.
2/3 - 5/3 = -1 (pochodzi od antyprotonu, jak w tabeli na początku notki)

/rzeczywisty/ neutron (udd) ~ dipol o długości Plancka ~ (ƌūū)  antyproton /wirtualny/

Na długości Plancka oraz przy spełnieniu zasady nieoznaczoności Heisenberga powstaje w ułożeniu neutron~antyproton ("dipol kwarkowy") generujący impuls elektrycznego ładunku ujemnego o wartości rzędu 10^-20e.  Zachodzi zjawisko wirtualnie elektrycznej antygrawitacji neutronowej. Przy czym w ułożeniu "~" wirtualny jest antyproton.

*
Wikipedia: Grawitacja - Graficzna analogia zakrzywienia 4-wymiarowej czasoprzestrzeni wywołanej przez obiekt masowy. Materia zmienia geometrię czasoprzestrzeni, zakrzywienie jest interpretowane jako grawitacja. Białe linie przedstawiają układ współrzędnych nałożony na zakrzywioną czasoprzestrzeń.

Spełnienie się wzajemnych zmian pola elektrycznego i magnetycznego, wyznaczających długość fali elektromagnetycznej, która nie ma masy, przemieszcza się po powierzchni zakrzywionej czasoprzestrzeni (tor linia koloru żółtego).

Ułożenie "neutron~antyproton"  uzyskuje impuls elektryczny związany z ładunkiem elektrycznym ujemnym "wirtualnego antyprotonu" na poziomie długości Plancka. Jeżeli efekt impulsu przemieszczałby się z szybkością światła, ale nie trajektorią wymuszoną przez zakrzywienie czasoprzestrzeni, to wówczas impuls przemieszczałby się torem o krótszej długości pokonanej drogi od puntu A do B. Jeżeli impuls posiadałby powyższe właściwości i czynił "elektryczną antygrawitację" w przestrzeni kosmicznej, to wówczas wzrost odległości (odpychanie przez impulsy) między punktami A i B, wyprzedzałby przemieszczanie się światła, ruch fotonów, na drodze po zakrzywionym torze:

Efekt antygrawitacyjnego impulsu o wartości 10^-20 e dla każdego neutronu być może byłby możliwy do poznania we właściwościach gwiazd neutronowych?

*
Skrót: W przestrzeni określanej jako neutron, regułą dopełniania do +1 i -1 ułamkowych wartości ładunków elektrycznych kwarków, ulokowany został wirtualny antyproton i ułożony impuls dipolowy o ramieniu długości Plancka i ładunku elektrycznym rzędu 10^-20 e. Oscylacje dipolowe: