Takiej paskudnej serii w Mistrzostwach Świata to Anglik jeszcze nie miał. Siedem (słownie: SIEDEM) przegranych frame’ów z rzędu. I to nie w jakiejś tam początkowej, ale DE-CY-DU-JĄ-CEJ fazie meczu. W sytuacji, kiedy rozpoczynał dzień z czterofrejmową przewagą, a do wygrania spotkania brakowało mu tylko 3 partii. Meczu w dodatku już nie o pietruszkę, ale o półfinał. Jednym słowem wydarzenie bez precedensu. Tym bardziej, że Ronnie bronił tytułu i w poprzednich spotkaniach pewnie i bez specjalnie zbędnej zwłoki wygrywał.
Dziwne mistrzostwa. Faworyci się kruszą. W pierwszej rundzie Trump, w kolejnej Williams, Robertson i wicemistrz świata Wilson, a teraz Ronnie i do tego Higgins.
Pozostało kibicować Chińczykowi albo Allenowi. Brecel, mimo wygranej nad O’Sullivanem, to nie jest materiał na mistrza świata, a Markowi Selby’emu, ze względu na prezentowany, choć niezwykle skuteczny, styl gry, kibicować się nie da.
No to niech wygra najlepszy i niech to będzie… Allen. W końcu żaden północny Irlandczyk tytułu jeszcze nie ma. To niech się, wreszcie, stanie.
