22 postulat Solidarności

Dziś w szeregach nowej Solidarności chyba już tylko na palcach jednej ręki można policzyć starych działaczy. Większość umarła, emigrowała lub jest od dawna na emeryturze. Znak firmowy jednak przetrwał i Solidarność funkcjonuje jako związek zawodowy. I próbuje nadal oddziaływać… Dobrze to czy źle? Zależy. Pozostańmy jednak przy owym 22 postulacie, który, delikatnie mówiąc, mija się ze zdrowym rozsądkiem. Jasne. Ludzie powinni mieć wolne weekendy – czyli soboty i niedziele. Natomiast, to co z tą wolnością zrobią powinno już być ich prywatną sprawą. Pracuje się 8 godzin dziennie, 40 godzin w tygodni. W jakie dni? To już kwestia umowy między pracownikiem i pracodawcą. I to powinno regulować całą sprawę. Podobnie jak kwestię, które działy gospodarki mają funkcjonować w dni ustawowo wolne. Nowe ustawy są zbyteczne. Natomiast próba załatwiania może i słusznych postulatów niesłusznymi metodami budzi sprzeciw. Nie można wszystkiego regulować zakazami i nakazami. To początek totalitaryzmu. Zresztą absurd rodzi kolejne absurdy. Sklepy działają teraz jako placówki pocztowe, dworce, czytelnie itp… Mój najbliższy sklep otwarty jest w zwykłe dni przez 18 godzin, do 24 w nocy. Czy to chroni pracownika? Nie! Ale widocznie zgadzają się na to z powodów ekonomicznych. Generalnie jest społeczne zapotrzebowanie na dostępność do placówek handlowych przez cały tydzień i nie należy tego lekceważyć. Jeżeli nikt nie przyjdzie do sklepu w niedzielę, to właściciel po prostu go zamknie w następną niedzielę… Temat można rozwijać. No dobrze, konkluzja? Jak już wyżej powiedziałem – nie można wszystkiego regulować zakazami i nakazami. Polacy tego nie lubią. A zakaz handlu w niedzielę – czyli 22 postulat Solidarności – to raczej paragraf 22 ze słynnej powieści Jesepha Hellera. Poczytajcie!