Adorujący swastykę Wszechpolacy to prawdziwa twarz polskiego patriotyzmu?
Widok ogolonej na łyso młodzieży, ryczącej „jedyna słuszna droga dla kraju – narodowy socjalizm”, wykrzykującej staropolskie pozdrowienie „Sieg heil!” napawa dumą i prawdziwym uniesieniem. Płonąca w tle swastyka – symbol bliski każdemu polskiemu sercu, nadaje spotkaniu wiernych druhów nieledwie historyczny wymiar.
Tak jak przodkowie, którzy dla zapewnienia rasie panów przestrzeni życiowej poświęcali swe życie, dzisiaj późni wnukowie imperialnym uniesieniem dłoni przypominają światu, że jeszcze Polska nie umarła. I nie straszne im żadne trudności. Gdy sytuacja tego wymaga, wierni synowie ojczyzny gotowi nie tylko po pijanemu kopulować z biurkiem, ale i ginąć za ideały wskazane przez największe postacie polskiego panteonu: Adolfa Hitlera, Josefa Goebbelsa, Rudolfa Hessa...
Nie ma jednak powodu do niesmaku, ani tym bardziej do niepokoju. Przecież każdy rozsądny człowiek wie, że młodzi muszą się wyszumieć. Zabawić się i pożartować. Zawiesić na płocie symbole poprzedniego zjednoczenia Europy: biało-czerwoną flagę i sztandar Wehrmachtu. Miejmy nadzieję, że przy okazji nasi sympatyczni młodzi ludzie nie zapomną podzielić się przemyśleniami na temat Żydów. A także wspomnieć, jak bardzo Polska jest dla nich ważna.
W świecie przeżartym przez postmodernistyczną zgniliznę, patriotyzm zasługuje wszak na promocję. I nie dajmy się zwieść komentarzom i dementi, jakie skierują do nas niektórzy ministrowie i europarlamentarzyści. W tej sprawie oni z konieczności nie będą obiektywni. Na szczęście prawdę o współczesnym obliczu polskiego umiłowania ojczyzny będziemy mogli przeczytać w „The New York Times” i „Sueddeutsche Zeitung”.
Sieg heil, "prawdziwi" Polacy!
Inne tematy w dziale Polityka
