Zamach terrorystyczny w państwie, które dotychczas strachu nie zaznało, ma tysiąckrotnie większą siłę rażenia. Nie w znaczeniu materialnym, ale psychicznym.
Jedno z najzamożniejszych państw na świecie (PKP per capita - 2. miejsce na świecie). Według różnych rankingów najlepsze miejsce do życia i najszczęśliwsi mieszkańcy (mimo surowego klimatu). Słowem oaza szczęśliwości i spokoju. Aż do dzisiaj.
Norwegia, ten spokojny i bogaty kraj padł najprawdopodobniej ofiarą ataku terrorystycznego. I choć jest dużo za wcześnie by przesądzać kto stoi za zamachem w Oslo, miejsce i okoliczności wyraźnie wskazują na możliwe przyczyny. Bo to właśnie w tym spokoju, bogactwie i szczęściu upatrywałbym motywów ataku, jeśli w budynki rządowe rzeczywiście uderzyli islamscy fundamentaliści.
Bartosz Węglarczyk z GW wyliczył w swoim felietonie kilka czynników, które mogły skierować celownik dżihadystów na Skandynawię. Norwegia wspiera międzynarodową koalicję antyterrorystyczną na Bliskim Wschodzie, należy też do szeroko rozumianego Zachodu, który dla terrorystów zawsze jest wcieleniem wszelkiego zła. Owszem, to też. Ale Węglarczyk zapomniał o jednym.
Terroryzm to nie tylko tysiące ofiar i ogromne zniszczenia. Terroryzm to przede wszystkim wzbudzanie strachu, sianie niepewności, poczucia czyhającego za rogiem niebezpieczeństwa. Zamach w państwie, które dotychczas strachu nie zaznało, ma tysiąckrotnie większą siłę rażenia. Nie w znaczeniu materialnym, ale psychicznym.
Bójcie się, mówią terroryści. Bójcie się nie tylko w Londynie, Nowym Jorku czy Madrycie. Bądźcie czujni także w Oslo, Tallinie i Warszawie. Gniew Allaha nie zna pojęcia oazy spokoju.
Komentarze