Notka na okoliczność okrągłej 14,983(3) rocznicy zamachu smoleńskiego.
Chciałoby się, abyśmy to fatalnemu zbiegowi okoliczności zawdzięczali, że niemal równocześnie dwie bardzo znane postacie życia politycznego - Balala Siukum i Szmydt Tomasz w - najprawdopodobniej - dwóch różnych miejscach leżących poza granicami ojczyzny naszej ogłosiły, że "Teraz dopiero to ja wiem, że żyję".
Nieco potem nie mniej znany dziennikarz Woś Rafał ogłosił, że teraz to on wybuchnie pustym śmiechem, jak ktoś go ruską onucą nazwie, bo dopiero teraz, kiedy okazało się że po prawicy są - a nawet zbiegają - zupełnie autentyczni ruscy szpiedzy, to nazwanie ruską onucą powinno nazwanego bawić.
W takiej atmosferze - ogólnonarodowego skupienia sił patriotycznych i prawicowych - rozpoczęła się awantura wokół przeniesienia pomnika smoleńskiego z Placu Piłsudskiego. Myślę, ze długi początek awantury jest zsynchronizowany z zapowiadanym na koniec czerwca ogłoszeniem wyników badania działalności podkomisji Macierewicza oraz dwa miesiące późniejszym terminem spłynięcia końcowej opinii zagranicznych ekspertów do prokuratury.
Gdyby nie to, że pomnik stoi w pobliżu Grobu Nieznanego Żołnierza oraz, że został zawłaszczony przez Kaczyńskiego dla jego prowokacji politycznych, sam pomysł przenoszenie pomnika byłby wątpliwy moralnie.
Takie nędzności udało mi się uciułać od początku tygodnia aż do momentu, kiedy u Moniki Olejnik Karczewski ogłosił wiarę w raport podkomisji Macierewicza - JEDNAK BĘDZIE SIĘ DZIAŁO :)
