Naczelny Robin Polski pisze do Naczelnego Batmana.

Kiedy konie kują, dziwne, aby żaba nie podstawiła nogi. Albo przynajmniej nie uczyła orła fruwać. Cała epistoła ma jak zwykle tyle sensu, co wyjaśnienia Kalego (też nomada i też pasterz) na temat istoty czynów złych i dobrych.

Warto tylko przypomnieć, że kiedy jeden urzędowo stwierdzony idiota w Gdańsku piznął cegłą w jedną szybę, a z braku wykwalifikowanego szklarza nową szybę musiała wstawiać kilkudziesięcioosobowa delegacja najwyższych władz państwowych i kościelnych, nikt nie był zaniepokojony z powodu domniemań, jakoby wszyscy Polacy uczestniczyli w takich działaniach, tylko całą winą za powstałe zamieszanie obarczano głośno i zawzięcie skład mleka miejscowych matek. Teraz, kiedy ofiarą wandali padła ponad setka kościołów, Robin wychodzi z kąta i zamiast Batmanowi pomóc, to go jeszcze opieprza, że Batman grzecznie zwrócił profanatorom uwagę.

Pretensje warte podrostka z pretensjami.

# stara wiara

PS. Oczywiście nie biorę żadnej odpowiedzialności za ingerencje Administracji w tekst lub tytuł, czy ewentualne tagi, gdyby jakiś jajcarz chciał mi wyciąć dowcip i takowe nadał.