Bóg się rodzi...

O Jezu mój drogi, takeś to ubogi,

Że się w twardym lokujesz żłobie,

Nieograniczony, tron niewysławiony,

W takiej szopie zakładasz Sobie.

Wiatr się pyta każdą szparą,

Co to za gość z bydląt parą

Stoi na noc w takiej biednej dobie.

Dziwują się Anieli, żeć w słonej kąpieli,

Źrenica wyrzuca łez fale.

Mróz Ci pobłaża, lecz ciałko przeraża,

Gwiazda Cię nie grzeje, drżysz w skale.

Ach jak serce moje boli,

Gdy Cię w żałosnej niedoli

Świat zostawia w takiej zuchwale.

O mój miły Panie, czy Cię to nie stanie,

Być służyła pyszna, bogata

Grota, nie te progi, liche barłogi,

Nie ta podła, bydlęca chata.

Ktoć asystent ukląkł społem?

Parą grzeje osieł z wołem,

Szczera nędza z Tobą się brata.

Przyjmę ja Cię, Panie, masz u mnie mieszkanie,

Uścielę Ci w sercu mem łoże!

Lecz próżno go raję, mam w nim złości zgraję,

Jakże się pomieścisz, miły Boże?

Uprzątnąćby trzeba zbrodnie,

Abyś spoczywał swobodnie.

Któż w ciężkości duszy pomoże?

Więc do Ciebie wołam, boć ja sam nie zdołam,

Przyjmij moje westchnienie,

Niech Twe łzy obfite, zlewają sowite

Łask niebieskich strumienie.

Niechaj zmyją winy moje,

W czyste, Chryste, wnijdź pokoje,

Witaj gościu, wszystkim zbawienie.*

Dobrych świąt Bożego Narodzenia wszystkim użytkownikom i pracownikom Salon 24.

*https://pl.wikisource.org/wiki/O_Jezu_m%C3%B3j_drogi,_take%C5%9B_to_ubogi