To jedna z wystaw-hitόw – takich, do ktόrych muzea przygotowują się przez wiele miesięcy i wokόł ktόrych robią dużo medialnego szumu. Często mόwi się o nich blockbusters – bo podobnie jak kasowe przeboje w kinach, tego typu wystawy-wydarzenia adresowane są do masowej publiczności. Może byċ malo wyrobiona, ale powinno byċ jej dużo.
Wiek Rembrandta – wystawa malarstwa holenderskich mistrzόw, ktόrą obejrzec mozna w Muzeum Metropolitarnym w Nowym Jorku (gdyby ktos sie przypadkiem wybieral, to trwa do 6 stycznia) zdecydowanie jako taki blockbuster została pomyślana. Tym razem jednak chodziło zdajsie nie tylko o publicznośċ masową.
W materiałach informacyjnych muzeum zapewnia, że chciało uczciċ 400-tną rocznicę urodzin wielkiego Holendra. (Rembrandt okrągłe urodziny świętował w zeszłym roku). W pięknie zaaranżowanych salach ekspozycyjnych trudno się jednak oprzeċ wrażeniu, że kuratorzy przede wszystkim uczciċ chcieli nie starych mistrzόw, ale dużo nowsze pieniądze.
Ekspozycję otwiera ogromne płόtno -- „Mężczyzna w orientalnym kostiumie”. Nad zawieszonym na szarej ścianie portretem, wielkimi białymi literami wypisano: Vanderbilt. Zdezorientowanym czytelnikom polskim należy się wyjaśnienie: urodzony w 1849 roku William K. Vanderbilt był wnukiem kolejowego magnata i jednym z najbogatszych kolekcjonerόw sztuki na świecie. Nowojorskiemu Metowi ofiarował wiele cennych eksponatόw, w tym także rzeczony portet.
Aby dowiedzieċ się, że płόtno wyszło spod pędzla 26-letniego Rembrandta, tuż po tym gdy przeniόsł się do Amsterdamu ze swego rodzinnego Leiden, trzeba sporego samozaparcia. Informację umieszczono na skromnej rozmiarami tabliczce zawieszonej pod ogromnym obrazem, przed ktόrym kłębi się tłum. Kuratorzy informują także, że orientalne stroje, porterty i tematy były w epoce Rembrandta bardzo modne, ze względu na rozkwit handlu z Imperium Ottomańskim.
Takie merkantylne wątki są jednym z centralnych tematόw tej „retrospektywy”. Płόtna Halsa, Vermeera i van Ruysdaela nie zostały zaaranżowane tematycznie czy chronologicznie. To nie technika wielkich mistrzόw, ich zamiłowania czy styl leżą w centrum zainteresowań kuratorόw Metu. Zamiast tego, autorzy wystawy umieścili obrazy w salach poświęconych poszczegόlnym dobroczyńcom liczącego blisko 150 lat muzeum.
W materiałach prasowych Met tłumaczy, że twόrcom wystawy przyświecała chęċ pokazania, jak powstawała jedna z ich sztandarowych kolekcji: „To szczegόlne zainteresowanie (chodzi o malarstwo holenderskie) odzwierciedla stosunkowo szybki wzrost bogactwa w Ameryce pod koniec XIX i na początku XX wieku, a także chęċ dorόwnania słynnym kolekcjom w Angli i na kontytnencie”.
Czy dorόwnaċ zechcą rόwnież wspόłcześni mecenasi? Zwiedzający, ktόrzy zdecydowali się na wynajęcie audio-przewodnika, mogą usłyszeċ, że tytułowy bohater jednego z płόcień Rembrandta – „Arystoteles kontemplujący przy popiersiu Homera” – rozmyśla o „karierze, sławie i majątku”.
O życiu amerykańskich przemysłowcόw i bankierόw – ich karierach, sławie i majątkach – mają najwyraźniej rozmyslaċ zwiedzający. „Czy tak jak o Homerze, będą o mnie pamiętaċ za 500 lat?” kontempluje ponoċ Arystoteles. Delikatna sugestia adresowana do potencjalnych sponsorόw i darczyńcόw Muzeum Metropolitarnego AD 2007?
Inne tematy w dziale Kultura
