Caroline Kennedy – cόrka zamordowanego prezydenta JFK i Jacqueline Kennedy Onassis – na łamach dzisiejszego New York Timesa wzywa do głosowania na Obamę.
Tekst zdecydowanie warto przeczytaċ w całości. A jeśli ktoś nie ma ochoty na oryginał po angielsku, to poniżej przetłumaczyłam kilka fragmentow (od wdzięcznych Czytelnikόw przyjmuje zaproszenia na lody!).
Zanim przejdę do tekstu, doniose jeszcze w skrocie, że byłam wczoraj wieczorem na imprezie. Nic wspolnego z prawyborami w Poludniowej Karolinie nie miala -- wrecz przeciwnie.
Imprezanci – jakieś dwa tuziny -- przystoligentni, wykształceni, biali, zasobni. Większośċ przyszła mocno spόźniona, bo chcieli przed wyjściem z domu wysłuchaċ w całości zwycieskiego przemόwienia Obamy.
Nie piłam, a mimo tego miałam wrażenie, że coś ze mną nie tak: w towarzystwie, w ktόrym się obracam (moze nie do konca wlasciwe? :>) zazwyczaj nie rozmawia się o polityce, a już na pewno nie o wyborczej i na pewno nie na imprezach. A oni przez dobrą godzinę nie mogli przestaċ.
A jeszcze dziwniejsze było to, że nikt się z nikim nie sprzeczał: wszyscy jak jeden mąż (i żona) z entuzjazmem, wzruszeniem i czymś jeszcze co bardzo trudno wysłowiċ, cieszyli się na Obamę.
Poczułam się trochę jak licealistka z PRL w latach osiemdziesiątych (wtedy właściwie też nikt się z nikim o nic kłόciċ nie musiał). Tyle że nie była to Warszawa, a wokόł mnie zamiast pryszczatych konspiratorόw z bibułą w plecaku, stały siwiejące lekko panie i panowie w krochmalonych, prepowskich koszulach.
A teraz Pani Karolina, ktora Obame popiera z przyczyn "patriotycznych, politycznych i osobistych" (wszystkie, jak przystalo na klan Kennedych, "wiaza sie ze soba nawzajem").
Mlodzi ludzie, ktorzy urodzili sie juz po smierci prezydenta JFK, pytaja ja ponoc czesto, jak wcielac w zycie jego idealy:
Czasami nie jesteśmy w stanie od razu zauważyċ, że ktoś potrafi obudziċ w nas wiarę w samych siebie, powiązaċ tą wiarę z najwyższymi ideałami i wyobrażeniami -- że dzięki wspόlnym działaniom jesteśmy w stanie dokonaċ rzeczy wielkich. W rzadkich momentach, kiedy taka osoba się pojawia, powinniśmy odłożyċ na bok swoje własne plany i sięgnąċ po to, co wiemy, że jest możliwe.
Zdaniem C. Kennedy, taka szansa pojawiła się w osobie senatora Obamy.
Cele, jakie przyswiecaja kandydatom w obecnych wyborach, sa wedlug niej dosc podobne. Konkurenci Obamy sa doswiadczeni i do urzedu jak najbardziej przygotowani merytorycznie. Ale w tych wyborach, tak jak w latach 60-tych, chodzi o cos wiecej. Licza sie styl, charakter, roztropnosc. Obama udowodnil, ze je posiada -- nie tylko jako senator, ale takze pracujac spolecznie w stanie Illinois.
Stworzył ruch, ktόry odmienia twarz polityki w tym kraju i udowodnił, że posiada rzadki dar: potrafi inspirowaċ młodych ludzi. Dzięki niemu, ci ktόrzy mieli ogromny entuzjazm do pracy społecznej, ale rόwnie ogromną awersję do polityki, zaangażowali się w proces polityczny.
Caroline Kennedy, ktora zaangazowana jest miedzy innymi w prace na rzecz szkol publicznych w Nowym Jorku i ktora jest matka trojki nastoletnich dzieci, sporo pisze o nadziejach, jakie Obama wzbudza wsrod mlodych Amerykanow:
Pokolenie, ktόre wkracza w tej chwili w dorosłe życie, jest pełne nadziei, posiada zapał do pracy, potrafi myśleċ w sposόb oryginalny i używaċ wyobraźni. Ale zbyt wielu spośrόd nich ma poczucie porażki, nie odczuwa żadnego zaangażowania. Jako rodzice odpowiadamy za to, by pomόc im uwierzyċ w siebie i w to, że są w stanie kształtowaċ własną przyszłośċ. Senator Obama jest inspiracją dla moich dzieci i dla wnukόw moich rodzicόw, bo pozwala im w to uwierzyċ.
Inne tematy w dziale Polityka
